Θα ήταν άδικο να μιλήσει κανείς για λάθη των κυβερνήσεων. Δεν υπάρχουν τα τελευταία χρόνια κυβερνήσεις, αλλά συνομοσπονδίες φυλών που ενώνονται κάθε φορά μόνο για να προασπίσουν τα δικά τους ατομικά συμφέροντα. Διοικούμαστε από φύλαρχους που επιδιώκουν τη διατήρηση της εξουσίας τους.
Θα ήταν παράλογο να ζητούμε κάτι περισσότερο από ανθρώπους που αισθάνονται περισσότερο Αμερικανοί, Φινλανδοί ή Ρώσοι και λιγότερο Έλληνες. Από ανθρώπους που στο στενό τους κύκλο χρησιμοποιούν μόνο την αγγλική ή τη γερμανική για να νιώσουν διαφορετικοί από τον «όχλο», όπως περιφρονητικά ονομάζουν εκείνους που δήθεν υπηρετούν.
Είναι θαύμα που η χώρα αυτή στέκεται ακόμη όρθια κι εμείς είμαστε ακόμη ζωντανοί. Κάποιος Θεός μας προστατεύει, κάποιο αόρατο χέρι οδηγεί αυτό το καράβι και αποφεύγουμε συνεχώς τα βράχια.
Δύο χρόνια τώρα είμαστε αλυσοδεμένοι στο κατάρτι και μας μαστιγώνουν αλύπητα. Οποιοσδήποτε άλλος στην θέση μας θα είχε ήδη σπάσει, θα είχε αλλαξοπιστήσει. Είναι να απορεί κανείς πως στο καλό συμβαίνει αυτό και είμαστε ακόμη ζωντανοί. Ίσως επειδή κρύβουμε μέσα μας πολλή δύναμη, ικανή να αλλάξει τον κόσμο ολόκληρο. Δύναμη που πολλές φορές την χρησιμοποιούμε λαθεμένα, με τάσεις αυτοκαταστροφής...
Ίσως πάλι να είναι εκείνο που άκουγα όταν ήμουν μικρός: Ότι ο Θεός αποφάσισε να δώσει στους Έλληνες το καλύτερο οικόπεδο και πολλά προσόντα, αλλά τους έβαλε και ένα εμπόδιο. Μας έκανε εγωιστές, ώστε να μην μπορούμε να δούμε πιο μακριά από την μύτη μας. Αν μπορούσαμε, θα κατακτούσαμε τον κόσμο...
Προσωπικά δεν με συγκινεί η κατάκτηση του πλανήτη. Θα μου αρκούσε να φτιάξουμε σε πρώτη φάση ένα νοικοκυρεμένο σπιτικό. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να έχουμε μία νοικοκυρεμένη ηγεσία. Μία ηγεσία που να αντιλαμβάνεται ότι πάνω απ’ όλα είναι η Ελλάδα...
Του
Θανάση Μαυρίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου