Οκτώ «αντίδοτα» προκειμένου να αποφύγουν τα υψηλά επιτόκια και να αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη της υπερχρέωσης έχουν στη διάθεσή τους οι δανειολήπτες.Συγκεκριμένα:
1) Το «κλείδωμα» των στεγαστικών δανείων για χρονική διάρκεια έως τριών ετών αποτελεί αυτή τη στιγμή αντίμετρο στη μεγάλη μεταβλητότητα των διατραπεζικών επιτοκίων. Σήμερα, ο μέσος όρος των σταθερών επιτοκίων τριετούς διάρκειας είναι 5%. Δηλαδή, για ένα 20ετές δάνειο 150.000 ευρώ η μηνιαία δόση με σταθερό επιτόκιο ανέρχεται σε 990 ευρώ, περίπου όσο και το κυμαινόμενο, ενώ ο δανειολήπτης «αγοράζει» την ασφάλεια της σταθερής δόσης, αποκτώντας με τον τρόπο αυτό προστασία έναντι πιθανών αυξήσεων.
2) Στην περίπτωση που ο δανειολήπτης αντιμετωπίζει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα με τη μηνιαία του δόση, μπορεί να ζητήσει από την τράπεζά του επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής, μειώνοντας έως και στο μισό τα χρήματα που πληρώνει. Για παράδειγμα, ένα πενταετές καταναλωτικό δάνειο 20.000 ευρώ (π.χ. για αγορά αυτοκινήτου) με επιτόκιο 14% επιβαρύνεται με δόση 465 ευρώ το μήνα. Αν ο δανειολήπτης διπλασιάσει τη διάρκεια αποπληρωμής στα 10 χρόνια, θα δει τη δόση του να μειώνεται στα 310 ευρώ. Δηλαδή, πληρώνει 155 ευρώ λιγότερα κάθε μήνα ή 1.860 ευρώ λιγότερα το χρόνο. Εντούτοις, όποιος επιλέξει τη μέθοδο αυτή θα πρέπει να γνωρίζει ότι στη λήξη του δανείου θα έχει επιβαρυνθεί με σημαντικά περισσότερους τόκους.
3) Η αναχρηματοδότηση των οφειλών με μεταφορά σε άλλη τράπεζα είναι ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο οι δανειολήπτες μπορούν να μειώσουν τη δόση αλλά και τους τόκους που πληρώνουν. Για παράδειγμα, ακόμα και σε αυτή την περίοδο κρίσης, υπάρχουν προσφορές για μεταφορές στεγαστικών δανείων με προνομιακό, σταθερό επιτόκιο από 4% για τα πρώτα δύο ή τρία χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, η μηνιαία δόση για ένα δάνειο 150.000 ευρώ διάρκειας 20 ετών διαμορφώνεται σε 909 ευρώ. Εντούτοις, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι τράπεζες «δένουν» τους πελάτες που μεταφέρουν σε αυτές χρήματα με υψηλές ποινές πρόωρης αποπληρωμής για μεγάλο διάστημα, ενώ μετά την αρχική, χαμηλότοκη περίοδο το επιτόκιο εκτινάσσεται.
4) Οι δανειολήπτες που αντιμετωπίζουν κάποιο παροδικό πρόβλημα (π.χ. απώλεια εργασίας, ζήτημα υγείας) και δεν έχουν τα χρήματα για να ανταποκριθούν στις οφειλές τους μπορούν επίσης να ζητήσουν από την τράπεζά τους «πάγωμα» των δόσεών τους για διάρκεια έως και 12 μηνών, έως ότου ανακάμψουν. Εντούτοις, στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι τόκοι συνεχίζουν να «τρέχουν» και ο δανειολήπτης πληρώνει συνολικά περισσότερα χρήματα στις τράπεζες.
5) Στις περιπτώσεις χρεών από πιστωτικές κάρτες, συμφέρει η μεταφορά τους σε άλλη τράπεζα με χαμηλό ή και μηδενικό επιτόκιο για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Σήμερα «τρέχουν» στην αγορά προγράμματα μεταφοράς με προνομιακό επιτόκιο μέχρι την αποπληρωμή. Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι μετά την άτοκη περίοδο (αν είναι συγκεκριμένη) το κόστος του χρήματος εκτινάσσεται και ο πελάτης της τράπεζας είτε θα πρέπει να αποπληρώσει όλο το ποσό είτε να μεταφέρει ξανά τα χρέη του, ενώ οι νέες αγορές χρεώνονται με ιδιαίτερα υψηλό επιτόκιο.
6) Αν τα χρέη από κάρτες και καταναλωτικά δάνεια έχουν συσσωρευτεί και ταυτόχρονα υπάρχει κάποιο περιουσιακό στοιχείο, συμφέρει η αξιοποίησή του ώστε να μειωθεί σημαντικά το επιτόκιο. Στα καταναλωτικά δάνεια με εξασφάλιση το τελικό επιτόκιο ξεκινά ακόμα και από το 6% έναντι του 12% για το ίδιο δάνειο χωρίς προσημείωση κάποιου περιουσιακού στοιχείου. Εντούτοις, ο δανειολήπτης οφείλει να γνωρίζει ότι αν δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του είναι πολύ πιο επικίνδυνο και πιθανό να χάσει το περιουσιακό στοιχείο που έχει προσημειώσει.
7) Όσο για τα χαράτσια στο γκισέ, «αντίδοτο» σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι η χρήση των εναλλακτικών δικτύων και κυρίως του e-banking. Μια σειρά από καθημερινές συναλλαγές, όπως η κατάθεση χρημάτων σε λογαριασμό τρίτου και η πληρωμή ΦΠΑ και ασφαλιστικών εισφορών είναι δωρεάν αν γίνουν ηλεκτρονικά, ενώ το «χαράτσι» στο γκισέ φτάνει τα 15 ευρώ.
8) Η διαπραγμάτευση, ακόμα και η απειλή αποχώρησης από την τράπεζα είναι ένα ακόμα «όπλο» ενάντια στις υψηλές προμήθειες. Για παράδειγμα, σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι τράπεζες εξαλείφουν την ετήσια συνδρομή στις πιστωτικές κάρτες και μειώνουν σημαντικά τα έξοδα έγκρισης στα καταναλωτικά δάνεια στην περίπτωση που οι υποψήφιοι πελάτες απειλήσουν ότι θα διακόψουν τη συνεργασία τους, προτιμώντας τον ανταγωνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου