Λύση το καλοκαίρι ή κατάρρευση...

1) Λύση το καλοκαίρι ή κατάρρευση...

Η κρίση χρέους της ευρωζώνης φαίνεται πως έχει περάσει τα όρια της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Οι αγορές αποδεικνύονται πιο ισχυρές από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και κανείς δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό...

Οι αγορές συνήθως εκφράζουν τη λογική του ατομικού συμφέροντος ή ως είθισται όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, τις πλάνες και προκαταλήψεις των τελευταίων για ό,τι θα μπορούσε να αποτελεί το συμφέρον τους.

Πάρα ταύτα οι αγορές επιτυγχάνουν καλύτερο αποτέλεσμα σε σύγκριση με οικονομίες κεντρικού σχεδιασμού μακροπρόθεσμα. Δεν έχετε να παρά να κοιτάξετε γύρω σας οι δύσπιστοι...

Οι τελευταίες εξελίξεις μάλλον ανατρέπουν το βασικό σχέδιο με το οποίο η ευρωζώνη αντιμετώπιζε την κρίση χρέους της Ελλάδας και των άλλων δυο μικρών χωρών. Ήτοι: αποτρέπουμε την κατάρρευση τώρα και αναβάλουμε την οριστική λύση για αργότερα...

Οποιαδήποτε οριστική λύση, όμως, πρέπει να περάσει από 17 ή 27 κοινοβούλια. Αυτό με τα δεδομένα του χθες φαινόταν δύσκολο. Δεν σημαίνει πως θα παραμείνει δύσκολο και με τα δεδομένα που θα επικρατούν σε μια εβδομάδα ή ένα μήνα.

Ίσως αυτή η επέκταση και επιτάχυνση της κρίσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Ίσως και για τη διάλυση των όσων μέχρι τώρα έχουν επιτευχθεί...

Οι επόμενοι μήνες φαίνεται πως θα είναι καθοριστικοί.

Ας μην έχουμε αυταπάτες για την ελληνική διέξοδο σε αυτή την κρίση. Είτε με ενοποίηση της Ευρώπης και υπαγωγή της αντιμετώπισης του χρέους στα πλαίσια ενός συνολικού σχεδίου, είτε με τη διάλυση του ευρώ, η Ελλάδα πρέπει να μεταρρυθμιστεί και να αποπαρασιτοποιήσει την οικονομία και την κρατική της μηχανή...

Μετά, να βρει μια θέση στο σκηνικό της διεθνούς οικονομίας, όποιο και αν θα είναι αυτό. Φυσικά οι συνθήκες θα είναι πιο εύκολες σε ένα περιβάλλον οικονομικής ανάπτυξης της ευρωζώνης από ό,τι σε ένα περιβάλλον κρίσης και διάλυσης.

Με βάση το μεσοπρόθεσμο έχουμε μια δημοσιονομική εξισορρόπηση του προϋπολογισμού που στηρίζεται στην αύξηση των φόρων κατά τα 2/3 και στην μείωση των δαπανών κατά το 1/3.

Αν υπάρξει διάλυση της ευρωζώνης,  οι δημαγωγοί που προπαγάνδιζαν τη στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ σαν πανάκεια, θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πόσους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους μπορεί να πληρώνει σε έξι μήνες ο κρατικός προϋπολογισμός, όταν ο στόχος των εσόδων θα πέσει δραστικά κάτω από τις προβλέψεις και τα μέχρι τώρα στανταρς...

Στην περίπτωση του απευκταίου μιας κατάρρευσης, οι πρωτογενείς δαπάνες θα πρέπει να μειωθούν, όχι από 51,6 δισ. το 2010 στα 50,9  δισ. το 2015 όπως προβλέπει το μεσοπρόθεσμο, αλλά πολύ πιο δραστικά, αφού ποιος θα έχει να πληρώσει έμμεσους και άμεσους φόρους σε ένα περιβάλλον γενικευμένης κρίσης.

Η προσωπική μας εκτίμηση είναι πως τα δεδομένα δεν δείχνουν ανατροπή της ευρωζώνης, αλλά μάλλον επιταχύνουν την περαιτέρω ενοποίηση με την απόκτηση κοινής δημοσιονομικής πολιτικής και ανακύκλωσης πλεονασμάτων και ελλειμμάτων...

Έχει ενδιαφέρον η εποχή μας...

2) Οι αγορές ανησυχούν και αυτό είναι καλό...

Οι αγορές αποτυπώνουν ευθαρσώς τις εξελίξεις στην ευρωζώνη. Αν υπάρχουν διλήμματα και ανησυχίες, αυτά αφορούν κατά κύριο λόγο τις τραπεζικές μετοχές.

Πέραν αυτών, οι περισσότερες από τις υπόλοιπες αποτελούν ασφαλέστερο μακροπρόθεσμο καταφύγιο απ’ ό,τι τα ομόλογα και τα μετρητά.

Σπάνια συμβαίνει αυτό σε σχέση με μετοχές, ομόλογα και μετρητά...

Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν πολλά σενάρια που βγαίνουν στο τραπέζι. Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να δούμε μια σύνθεση να αιφνιδιάζει θετικά το σύστημα.

Βασικά υλικά των σεναρίων σε ό,τι αφορά το ελληνικό χρέος, είναι η μετακύληση του χρέους ή η επαναγορά μέρους αυτού στις εκπτώσεις που προσφέρεται στην δευτερογενή αγορά.

Η μετακύληση σε γενικές γραμμές, ευνοεί τις τράπεζες καθώς δεν αναγκάζονται να καταγράψουν απώλειες στις ονομαστικές τιμές που έχουν στους ισολογισμούς. Δεν βοηθά άμεσα τη χώρα, όμως, αν δεν μειωθεί δραστικά το επιτόκιο, καθώς απλά επεκτείνει το χρόνο αποπληρωμής.

Η επαναγορά με τιμές έκπτωσης βοηθά τη χώρα αφού μειώνει το χρέος, αλλά δεν διευκρινίζει τι θα συμβεί με τα ομόλογα που έχουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ένας συνδυασμός των δυο λύσεων, ανάλογα την δόση της κάθε μιας από αυτές, θα μπορούσε να βγάλει τις τράπεζες από το αδιέξοδο χωρίς την ανάγκη ανακεφαλαίωσης που θα γίνει σε βάρος των παλιών μετόχων...

Δεν θα έλεγα πως υπάρχουν δεδομένα να στηρίξει κάποιος μια εκδοχή για το που γέρνει η πλάστιγγα για το μέλλον των τραπεζικών μετοχών. Αυτό δείχνει και η αγορά...

Φυσικά ωφελημένος απ όλα αυτά θα βγει και ο χρυσός.

3)Φούσκα ή ευκαιρία ο χρυσός...

Αν ο κύκλος ανόδου της τιμής του χρυσού που ξεκίνησε το 2001 φτάσει τα επίπεδα της δεκαετίας του ’70, πρέπει να φτάσει τα 7.400 δολάρια, τηρουμένων των αναλογιών. Ο χρυσός έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε «φούσκα» καθώς η κοινή γνώμη τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εθιστεί στην ιδέα πως όποιος αγόρασε χρυσό κέρδισε.

Αν βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον κάντε click σε κάποιο διαφημιστικό banner. Σε εσάς δεν κοστίζει, σε εμάς δίνει δύναμη για τη συνέχεια...

Πηγή: www.capital.gr