"Οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στο ευρώ"

Οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη, προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου, υποστηρίζει ο Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown».

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπέδαφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.

Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».

Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους.

Καμία συμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο.

Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε.

Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται, θέαμα που στο εξωτερικό το παρακολουθούσαν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνει κανείς τον έκτο στόλο, αλλά την Γουόλ Στριτ, τις τράπεζές της και τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας.

Τα χτυπήματα εναντίον του ευρώ και των χωρών της Ευρωζώνης ήρθαν με στρατιωτική ακρίβεια και προκαλούνταν πάντα από μελέτες μεγάλων τραπεζών της Γουόλ Στριτ ή των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης. Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης.

Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού», υποστηρίζεται στο βιβλίο.

Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει:

«Η Ελλάδα δεν έχει στο υπέδαφός της μόνο μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά και μιας σειράς σημαντικών ορυκτών. Μπορεί κάνεις δικαιολογημένα να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα σε πρώτες ύλες στην Ευρώπη.

Την τελική διαβεβαίωση την έλαβα στο τέλος του καλοκαιριού του 2012 στην διάρκεια μιας έντονης συζήτησης με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία με διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα αντίστοιχα με αυτά της Λιβύης. Και, τουλάχιστον τώρα, τίθεται αναπόφευκτα το ερώτημα: τι παιχνίδι παίζεται εδώ;

Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές. Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».

Ο συγγραφέας υποστηρίζει σε αυτό το σημείο ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου «φαίνεται σαν να ήταν εκτελεστική μαριονέτα των ΗΠΑ» και υποστηρίζει ότι «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη», ενώ προσθέτει:

«Ο Παπανδρέου το 2009 δήλωνε, "δεν έχουμε πετρέλαιο ή τουλάχιστον δεν έχουμε βρει ακόμη" και ο υφυπουργός Γιάννης Μανιάτης τόνιζε, "δεν είμαστε ούτε Σαουδική Αραβία ούτε Νορβηγία" και τώρα μια έκθεση της Deutsche Bank στο Λονδίνο κάνει λόγο για πιθανά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα οποία, μόνο στην περιοχή νοτίως της Κρήτης θα μπορούσαν να ανέλθουν σε λίγα χρόνια σε 427 δισεκατομμύρια ευρώ».

Ερωτώμενος από το Focus γιατί θεωρεί ότι η Ευρώπη δεν ασχολείται με τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου, ο κ. Μιούλερ αναφέρει ότι όταν οι Κύπριοι πρότειναν στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να παραχωρήσουν στην Ευρώπη ή να υποθηκεύσουν το 30% των μελλοντικών εσόδων από το φυσικό αέριο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι αυτό δεν αποτελεί θέμα συζήτησης και διερωτάται για ποιον λόγο.

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε την συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη, αλλά επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.

«Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος», επισημαίνει.

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ακόμη ότι τα προγράμματα εξυγίανσης που εφαρμόζονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει ότι το αποτέλεσμα είναι μια εξέλιξη της οικονομίας όπως αυτή με τον Καγκελάριο Μπρούνινγκ.

«Τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο απύθμενο. Η φτώχεια των απλών ανθρώπων είναι δραματική και όχι αντάξια μιας χώρας στον πυρήνα της πλούσιας Ευρώπης. Ακόμη και ο Έλληνας πρωθυπουργός το δηλώνει καθαρά: η Ελλάδα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με την Γερμανία την περίοδο της Βαϊμάρης», υπογραμμίζει και αναφέρει ότι έχει ο ίδιος επισκεφτεί την Ελλάδα και έχει δει την δράση της Χρυσής Αυγής.

«Αυτά είναι άσχημα πράγματα που δεν τα έχω δει ούτε στο Γ' Ράιχ», προσθέτει, ενώ στο βιβλίο του γράφει σχετικά: «Οι Έλληνες όχι μόνο επινόησαν την Δημοκρατία, αλλά την αγαπούν ακόμη και σήμερα. Για αυτό και είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί ειδικά σε αυτή τη χώρα συμβαίνει μια τόσο δραματική εξέλιξη στο αντιδημοκρατικό πολιτικό άκρο».

Απορρίπτει πάντως τον ισχυρισμό ότι η Γερμανία χρειάζεται το ευρώ προκειμένου να διατηρηθεί η ειρήνη στην Ευρώπη.

«Αντιθέτως, το ευρώ έχει εξελιχθεί σε εχθρό της Ευρώπης», καταλήγει και προτείνει την διατήρησή του, αλλά και την παράλληλη κυκλοφορία των εθνικών νομισμάτων, η αξία των οποίων θα διαμορφώνεται ελεύθερα έναντι του ευρώ, μαζί με την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Υποδομών, το οποίο θα συμμετέχει σε όλα τα ενεργειακά σχέδια των μεγάλων εταιρειών, με στόχο τις επενδύσεις και την ενεργειακή αλλαγή.


Πηγή: nooz.gr

Το νέο haircut 30% στο ελληνικό χρέος πλησιάζει

ΤΟ ΝΕΟ HAIRCUT 30% ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΥΜΑ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗ

 Το νέο haircut στο ελληνικό χρέος, στα δάνεια του επίσημου τομέα που έλαβε η Ελλάδα από την Τρόικα θα συνοδευτεί και από κούρεμα στις καταθέσεις των πλουσίων ελλήνων σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένη θεσμική πηγή.

To σχέδιο αυτό θα υλοποιηθεί  προς το τέλος του 2013 ή αρχές 2014.

Η Κύπρος και το μοντέλο έκτρωμα που υιοθετήθηκε, το μοντέλο παρωδία που υλοποιείται και έχει πλήξει την σχέση καταθέτη και τράπεζας παρουσιάζεται ως ένα πρότυπο,  μεμονωμένο γεγονός που δεν θα επηρεάσει άλλη χώρα της ευρωζώνης.

Όμως με βάση πληροφορίες, στα σχέδια που εκπονούνται ακόμη επί χάρτου περιλαμβάνεται και η συμμετοχή των πλουσίων ελλήνων αυτών δηλαδή που έχουν όχι απλά πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ θεωρούνται ως πλούσιοι έλληνες.

Στην Κύπρο η συμμετοχή των πλούσιων ρώσων, ελλήνων και κυπρίων συμπεριλαμβανομένων φυσικών προσώπων και εταιριών που έχουν πολλές καταθέσεις, στην αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας και διάσωσης των κυπριακών τραπεζών είναι γεγονός.

Οι μεγαλοκαταθέτες φυσικά πρόσωπα και εταιρίες ρώσοι, έλληνες και κύπριοι θα λάβουν μετοχές της τράπεζας Κύπρου συμβάλλοντας στην ανακεφαλαιοποίηση της ωστόσο θα υποστούν haircut 40% επί των καταθέσεων που διατηρούν για ποσά άνω των 100 χιλιάδων ευρώ.

Η εμπλοκή των μεγαλοκαταθετών στην Κύπρο υπήρξε με βασικό στρατηγικό στόχο την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που ήταν υπό κατάρρευση.

Η περίπτωση της Ελλάδος ίσως είναι λίγο διαφορετική.
Με βάση τις ίδιες πηγές, που γνωρίζουν διάφορα σχέδια που έχουν εκπονηθεί για την Ελλάδα μετά τις Γερμανικές εκλογές κατά το λογικό σενάριο θα συμβεί το εξής «θα διαπιστωθεί εκ των πραγμάτων ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Προφανώς τότε το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης θα διαπιστώσει ότι είναι μονόδρομος το haircut στα δάνεια του επίσημου τομέα.
 

Εκτιμάται ότι ένα haircut 30% στα δάνεια του επίσημου τομέα ή κατά το ορθότερο στο πρώτο δάνειο θα ωφελήσει το ελληνικό κράτος κατά 30 δις ευρώ περίπου.
 

Όμως η λύση αυτή επειδή θα προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων από τους φορολογούμενους πολίτες, θα χρειαστεί να εφεύρουν ένα μηχανισμό αντιστάθμισης της λαϊκής δυσαρέσκειας στην Ευρώπη.
 

Οι πλούσιοι έλληνες θα συμμετάσχουν στην διάσωση της Ελλάδος.
Με βάση τους σχεδιασμούς, θα επιβληθεί haircut ανάλογο του κουρέματος του ελληνικού χρέους του επίσημου τομέα δηλαδή 30% στις καταθέσεις των ελλήνων πλουσίων εκτός και εντός Ελλάδος.

Αν δεχθούμε ότι οι καταθέσεις των ελλήνων στο εσωτερικό είναι 160 δις ευρώ και στο εξωτερικό 30-33 δις ευρώ προκύπτει ότι πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ έως εκατομμύρια ευρώ καταθέσεων, αντιστοιχούν περίπου 40 δισ ευρώ.

Haircut 30% σημαίνει 12 δισ ευρώ τα οποία θα καταβάλλουν οι πλούσιοι έλληνες για την διάσωση της Ελληνικής οικονομίας.

Η διαφορά μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου είναι ότι οι καταθέτες στην Κύπρο θα διασώσουν τις τράπεζες ενώ οι καταθέτες στην Ελλάδα θα διασώσουν την οικονομία.
Ωστόσο αν μέχρι τότε προκύψει ότι χρειάζονται πρόσθετα κεφάλαια οι τράπεζες είναι πιθανό μέρος του haircut επί των καταθέσεων θα στοχεύσει στην περαιτέρω ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης κουράστηκε με τα σχέδια αναδιάρθρωσης που δεν οδηγούν πουθενά.

Η Κύπρος άνοιξε ένα δρόμο, της συμμετοχής των καταθετών της χώρας, των εχόντων πλούτο στην αναδιάρθρωση του χρέους της οικονομίας και των τραπεζών.

Ο ευρωπαίος φορολογούμενος πολίτης δεν είναι διατεθειμένος για άλλα πειράματα.
Δυστυχώς άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και οι καταθέσεις θα αποτελούν μέρος της διάσωσης των οικονομιών της ευρωζώνης και ειδικά χωρών όπως η Ελλάδα που έχουν λάβει 2 πακέτα διάσωσης.
Οι καταθέσεις που βρίσκονται στην κορυφή των ασφαλών επενδύσεων γιατί είναι υπαρκτές και όχι σύνθετα προϊόντα, τέθηκαν σε καθεστώς αμφισβήτησης.

Είναι μεν θετικό ότι διασφαλίστηκε το όριο των 100 χιλιάδων ευρώ, αλλά πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ, οι καταθέσεις χαρακτηρίζονται πλέον μη εξασφαλισμένες.

Βέβαια όπως πολλοί τραπεζικοί αναφέρουν το όριο σήμερα είναι 100 χιλιάδες ευρώ ανά λογαριασμό  αλλά το ερώτημα είναι αν αύριο η κρίση ενταθεί το όριο των 100 χιλιάδων ευρώ δεν μπορεί να μετατραπεί σε 80 χιλιάδες ή 50 χιλιάδες ευρώ;

Κανείς στον πλανήτη, τραπεζίτης, καταθέτης, επενδυτής δεν επιδοκίμασε την απόφαση του Eurogroup και της Κύπρου να υποστούν haircut οι καταθέτες.

Αυτό αποδεικνύει ότι η εμπλοκή των καταθετών στην διάσωση των οικονομιών μόνο μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να προκαλέσει...μεγαλύτερο φόβο…και μεγαλύτερη αμφισβήτηση στην σχέση καταθέτη και τράπεζας.

Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr

Τα "κλειδιά" της νέας φορολογικής δήλωσης

Τα μυστικά που πρέπει να γνωρίζετε για τις αποδείξεις , τα ποσά και τις εκπτώσεις δαπανών που δικαιολογεί η εφορία και τον τρόπο δήλωσης των εισοδημάτων




Του Σπύρου Δημητρέλη

«Κλειδιά» για λιγότερο φόρο περιλαμβάνει η φετινή φορολογική δήλωση που θα κληθούν να υποβάλουν όλοι οι φορολογούμενοι από τον ερχόμενο Μάιο έως και τα τέλη Ιουλίου. Πρόκειται για τα πεδία της φορολογικής δήλωσης που αφορούν τις αποδείξεις για τη λήψη υπηρεσιών και την αγορά προϊόντων, την ορθή αναγραφή όλων των εισοδημάτων που έως τώρα η δήλωσή τους ήταν προαιρετική και την επαλήθευση των ποσών για τους φόρους που παρακρατήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2012.

Τι ισχύει για το 2012

Σύμφωνα με τη φορολογική νομοθεσία, οι φορολογούμενοι θα πρέπει για τη χρήση του 2012 να συγκεντρώσουν δύο ξεχωριστές κατηγορίες αποδείξεων και παραστατικών αγορών. Η πρώτη κατηγορία αφορά τις δαπάνες οι οποίες μειώνουν απευθείας τον φόρο εισοδήματος, όπως είναι τα ιατρικά έξοδα και τα ασφάλιστρα ζωής, ενώ η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των αποδείξεων από σχεδόν κάθε δαπάνη (π.χ., σούπερ-μάρκετ) που θα πρέπει να συγκεντρώσει ο φορολογούμενος προκειμένου να μην τιμωρηθεί με περισσότερο φόρο εισοδήματος.

Πιο αναλυτικά, οι αποδείξεις για δαπάνες που πραγματοποίησε ο φορολογούμενος και μπορεί να τις δηλώσει για να μειώσει απευθείας τον φόρο εισοδήματος (οι γνωστές φοροαπαλλαγές) είναι:

1. Ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη: Οδηγεί σε μείωση φόρου σε ποσοστό 10% επί της δαπάνης, με τη μέγιστη έκπτωση φόρου τα 3.000 ευρώ.

2. Ενοίκιο κύριας κατοικίας:  Η έκπτωση φόρου είναι σε ποσοστό 10% επί της δαπάνης του ενοικίου. Ωστόσο, το ποσό επί του οποίου υπολογίζεται η έκπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1.000 ευρώ και, έτσι, το ανώτατο ποσό της μείωσης δεν μπορεί να υπερβεί τα 100 ευρώ.

3. Ενοίκιο παιδιών που σπουδάζουν στο εσωτερικό σε άλλη πόλη από αυτή της μόνιμης κατοικίας τους. Η έκπτωση φόρου είναι σε ποσοστό 10% επί της δαπάνης του ενοικίου. Ωστόσο, το ποσό επί του οποίου υπολογίζεται η έκπτωση δεν μπορεί να υπερβεί τα 1.000 ευρώ και, έτσι, το ανώτατο ποσό της μείωσης δεν μπορεί να υπερβεί τα 100 ευρώ.

4. Δαπάνη φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης και ξένων γλωσσών για τον ίδιο τον φορολογούμενο, τη σύζυγο και τα προστατευόμενα τέκνα τους. Για καθέναν παρέχεται έκπτωση 10% επί της δαπάνης, με μέγιστο ποσό έκπτωσης τα 100 ευρώ.

5. Τόκοι στεγαστικών δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας που καταβλήθηκαν από 1/1/2011 έως 31/12/2011. Η έκπτωση φόρου υπολογίζεται με συντελεστή 10% στους τόκους που αντιστοιχούν στο τμήμα του δανείου έως 200.000 ευρώ και επιφάνεια κατοικίας έως 120 τετραγωνικά μέτρα.

6. Διατροφή που καταβάλλεται από τον έναν σύζυγο στον άλλο και επιδικάστηκε ή συμφωνήθηκε με συμβολαιογραφική πράξη. Η μείωση φόρου υπολογίζεται με συντελεστή 10%. Το ποσό της μείωσης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ.

7. Ασφάλιστρα ζωής: Παρέχεται μείωση φόρου σε ποσοστό 10%. Το ποσό της δαπάνης ασφαλίστρων επί του οποίου υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 3.000 ευρώ. Έτσι, η μέγιστη μείωση φόρου ανέρχεται στα 300 ευρώ.

8. Αλλαγή εγκατάστασης κεντρικού κλιματισμού, χρήσης καυσίμου από πετρέλαιο σε φυσικό αέριο, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων κ.λπ. Παρέχεται μείωση φόρου σε ποσοστό 10%. Το ποσό της δαπάνης επί της οποίας υπολογίζεται η μείωση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 3.000 ευρώ και, κατά συνέπεια, η μέγιστη μείωση φόρου ανέρχεται σε 300 ευρώ.

9. Υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές αυτοαπασχολουμένων: Παρέχεται μείωση φόρου σε ποσοστό 10% επί της δαπάνης.

Οι υπόλοιπες αποδείξεις

Με στόχο την έκδοση αποδείξεων από τις επιχειρήσεις και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής μέσω της απόδοσης του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, οι φορολογούμενοι είναι υποχρεωμένοι να συγκεντρώσουν και αποδείξεις από διάφορες άλλες δαπάνες. Μάλιστα, αν και η συγκέντρωση των αποδείξεων δεν τους προσφέρει κάποια έκπτωση φόρου, η μη συγκέντρωση τους οδηγεί σε «πρόστιμο» με τη μορφή της βεβαίωσης πρόσθετου φόρου επί της αξίας των αποδείξεων που τους λείπει.

Ειδικότερα, για τα εισοδήματα του 2012 που πρόκειται να δηλωθούν από τους φορολογουμένους στις φετινές φο-ρολογικές δηλώσεις, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις αξίας ίσης με το 25% του ατομικού τους εισοδήματος. Η μέγιστη αξία των αποδείξεων που οφείλουν να συγκεντρώσουν οι φορολογούμενοι είναι 15.000 ευρώ και αντιστοιχεί σε ατομικό εισόδημα 60.000 ευρώ. Στην περίπτωση που οι φορολογούμενοι συγκεντρώσουν λιγότερες αποδείξεις από τις απαιτούμενες, τότε για την αξία των αποδείξεων που τους λείπει θα «τιμωρηθούν» με πρόσθετο φόρο 10% επί της αξίας αυτής.

Για παράδειγμα, ένας φορολογούμενος είχε το 2012 ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ. Θα πρέπει να συγκεντρώσει αποδείξεις αξίας 5.000 ευρώ (το 25% του εισοδήματός του). Αν συγκεντρώσει αποδείξεις αξίας 4.000 ευρώ, τότε θα του επιβληθεί πρόσθετος φόρος 100 ευρώ (το 10% της αξίας των αποδείξεων που του λείπουν).

Σε αυτές τις αποδείξεις, που δεν οδηγούν σε μείωση φόρου, αλλά πρέπει να συγκεντρωθούν προκειμένου ο φορολογούμενος να μην κληθεί να πληρώσει περισσότερο φόρο, περιλαμβάνονται όλες οι καταναλωτικές δαπάνες. Πιο συγκεκριμένα:

* Περιλαμβάνονται οι αποδείξεις από σούπερ-μάρκετ, εμπορικά καταστήματα, καύσιμα, διόδια (για το 2012, γιατί για το 2013 δεν αναγνωρίζονται), οι πάσης φύσεως δαπάνες αγοράς υλικών και παροχής υπηρεσιών των κοινόχρηστων χώρων, εκτός από τις αποδείξεις των λογαριασμών ύδρευσης, αποχέτευσης και ηλεκτροδότησης αυτών, μετά τον επιμερισμό τους στους ενοίκους ή στους ιδιοκτήτες των οριζόντιων ιδιοκτησιών.

* Περιλαμβάνεται και η δαπάνη για παροχή υπηρεσιών από συμβολαιογράφο για σύνταξη συμβολαίου από-κτησης ακινήτου με γονική παροχή ή δωρεά.

* Δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για απόκτηση πε-ριουσιακών στοιχείων, οι αποδείξεις για ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτρισμό, τηλεπικοινωνίες (π.χ., κινητά τηλέφωνα, DSL), για εισιτήρια σε κάθε είδους μεταφορικό μέσο και όσες δαπάνες οδηγούν σε απευθείας μείωση φόρου. Να σημειωθεί ότι οι αποδείξεις δαπανών δεν υποβάλλονται με τη φορολογική δήλωση, αλλά φυλάσσονται από τον φορολογούμενο και παραδίδονται στην Εφορία, εφόσον ζητηθούν, για τη διενέργεια φορολογικού ελέγχου.

Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιδείξουν και μεγάλη προσοχή αναφορικά με τη δήλωση της ακίνητης περιουσίας τους, αλλά και τη δικαιολόγηση των εμβασμάτων που έχουν αποστείλει στο εξωτερικό. Πρόκειται για δύο σημαντικά φορολογικά μέτωπα που καλούνται να χειριστούν εκατομμύρια φορολογούμενοι, προκειμένου να γλυτώσουν πρόσθετους φόρους και επιβαρύνσεις.

Ειδικότερα, όσον αφορά τα ακίνητα, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να προσέξουν τα εξής: Σύντομα πρόκειται να ανοίξει στον δικτυακό τόπο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων η εφαρμογή για τη δήλωση ακινήτων Ε9 του 2013. Σε αυτήν οι φορολογούμενοι θα δηλώσουν τις μεταβολές που είχαν στην ακίνητη περιουσία τους το 2012 και θα επικαιροποιήσουν την εικόνα της περιουσιακής τους κατάστασης.

Η επικαιροποίηση αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς, με βάση τη δήλωση Ε9 του 2013, θα υπολογιστεί και θα επιβληθεί ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων στους φορολογουμένους. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδείξουν οι φορολογούμενοι στη δήλωση των αγροτεμαχίων που έχουν στην κατοχή τους, καθώς από φέτος θα επιβληθεί φόρος ακινήτων και στα αγροτεμάχια.

Η επιφάνεια, η απόστασή τους από τη θάλασσα, το αν είναι πολυετής ή μονοετής καλλιέργεια είναι βασικά χαρακτηριστικά που θα προσδιορίζουν το ύψος του φόρου.

Επίσης, με δεδομένο ότι ο φόρος ακινήτων υπολογίζεται σε ατομική βάση, θα ήταν συμφέρον για έναν φορολογούμενο να μοιράσει την ακίνητη περιουσία του μεταξύ του ιδίου και της συζύγου του, προκειμένου να καρπωθούν τους χαμηλούς συντελεστές στη βάση της φορολογικής κλίμακας για τον υπολογισμό του φόρου.

Όσον αφορά τη δικαιολόγηση των εμβασμάτων της τριετίας 2009-2011, οι φορολογούμενοι που έλαβαν το σχετικό ειδοποιητήριο (ανέρχονται σε περίπου 24.700) θα πρέπει να προσέξουν την προέλευση των χρημάτων που θα δηλώσουν. Η Εφορία, βάσει της εγκυκλίου που εκδόθηκε, ζητά δικαιολόγηση της προέλευσης των χρημάτων, αίροντας ακόμα και την απαλλαγή από το πόθεν έσχες, όπου αυτή ίσχυε.

Για παράδειγμα, αν ένας φορολογούμενος επικαλεστεί έσοδα από την πώληση ενός ακινήτου, για το οποίο, όμως, κατά την απόκτησή του είχε νόμιμα απαλλαγεί από το πόθεν έσχες (π.χ., επειδή ήταν η πρώτη κατοικία του), τότε θα ελεγχθεί και γι΄ αυτό. Δηλαδή θα πρέπει να αποδείξει ότι τα χρήματα που κατέβαλε για την αγορά του ακινήτου είχαν φορολογηθεί ή είχαν απαλλαγεί νόμιμα από την φορολογία.

Προσοχή στους κωδικούς φόρων και εισοδημάτων

Στη φετινή φορολογική δήλωση οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή σε μια σειρά νέων στοιχείων που πρέπει να δηλωθούν. Από φέτος όλα χα εισοδήματα θα πρέπει να αναγραφούν στη φορολογική δήλωση, ακόμα και αυτά που έχουν φορολογηθεί στην πηγή ή αυτοτελώς, όπως είναι οι τόκοι και τα μερίσματα. Με βάση αυτά τα εισοδήματα θα υπολογιστεί το συνολικό ετήσιο εισόδημα των φορολογούμενων το 2012 και θα εκκαθαριστεί και η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης που αναλογεί στο σύνολο του εισοδήματος τους.

Έκτακτη εισφορά

Ειδικά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα πρέπει να αναγράψουν στη φορολογική τους δήλωση και το ποσό της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης που τους παρακρατήθηκε κατά τη διάρκεια του 2012. Το ποσό αυτό είναι κρίσιμο, διότι θα τους αφαιρεθεί από το συνολικό ποσό εισφοράς που αναλογεί στο σύνολο των εισοδημάτων τους (π.χ., από ενοίκια, μερίσματα, κ.ά).

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή: Εφημερίδα Κεφάλαιο

Πηγή:www.capital.gr

Οι Ιταλοί επιταχύνουν θετικές εξελίξεις και για Ελλάδα...(;)

1) Αλέξης όπως Μπέπε και Σίλβιο όπως Αντώνης;

Με το εκλογικό αποτέλεσμα οι Ιταλοί ψηφοφόροι απέδειξαν πως δεν θέλουν να αποχωριστούν το βιοτικό επίπεδο που είχαν εξασφαλίσει τα τελευταία χρόνια. Ένα μέρος αυτής της ευημερίας, όπως και στην δική μας περίπτωση οφειλόταν στα δανεικά. Λιγότερο στους Ιταλούς, πολύ περισσότερο σε εμάς.

Ένα άλλο μέρος της ευημερίας οφείλεται στην οικονομική γεωγραφία και δεδομένα των μεταπολεμικών δεκαετιών που έχουν ολοσχερώς ανατραπεί.

Σίγουρα οι νικητές των ιταλικών εκλογών, ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επένδυσαν στο θυμικό και υποσχέθηκαν αυτόματη επάνοδο σε μια ευημερία, τα αίτια της απώλειας της οποίας είναι περισσότερο περίπλοκα από το μνημόνιο και την Μέρκελ. Έπραξαν κάτι ανάλογο με το κ. Τσίπρα (εσωτερικού) που υπόσχεται επαναφορά στους μισθούς και τις συντάξεις της εποχής της ευημερίας με ένα άρθρο.

Το ίδιο όμως συνέβη πριν μερικούς μήνες και στην Ελλάδα, τα κόμματα που επένδυσαν στο θυμικό, ασχέτως ασυναρτησιών και συνέπειας βγήκαν κερδισμένα και ανέτρεψαν το σκηνικό.

Ακόμη και τα κόμματα που εφαρμόζουν το τρίτο μνημόνιο για να φτάσουν και να βγουν σώα από τις τελευταίες εκλογές, είχαν υποσχεθεί πολλά Ζάππεια, σκληρές επαναδιαπραγματεύσεις και κόκκινες γραμμές.

Πενία ψήφων τέχνας κατεργάζεται...

Στην Ιταλία όπως και στην Ελλάδα κανείς δεν τολμά να περιγράψει τη αλήθεια στην κοινωνία, αν και η Ιταλία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα. Το 2011 οι ιταλικές εξαγωγές ήταν κοντά στα 370 δισ. ευρώ όσες περίπου και οι εισαγωγές. Στην Ελλάδα αν κάναμε πληθυσμιακή αναγωγή ανά κάτοικο ή εργαζόμενο οι εξαγωγές μας θα ήταν κοντά στο ένα τρίτο με ένα τέταρτο των ιταλικών εξαγωγών.

Είναι χαρακτηριστικό πως εμείς μετά τρία χρόνια σκληρής λιτότητας με συσσίτια και ανθρώπους να ψάχνουν τα σκουπίδια, έχουμε ακόμη εμπορικό έλλειμμα. Αυτό συμβαίνει γιατί η οικονομία μας δεν είναι σε θέση να παράγει ούτε τα απαραίτητα...

Παρ’ όλα αυτά και η Ιταλία αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας και αν δεν το αντιμετωπίσει, θα φτάσει στην δική μας μοιραία και αδιέξοδη κατάσταση.

Το γενικό πρόβλημα

Το πρόβλημα της Ιταλίας εντάσσεται στο γενικότερο πρόβλημα των δυτικών ανεπτυγμένων οικονομιών. Η μεταφορά θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες τις τελευταίες δεκαετίες έχει τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των λαών και των εργαζομένων της Δύσης.

Αν είχαμε ένα μέτρο που υπολογίζει την ευημερία του μέσου όρου όλου του πλανήτη, θα βλέπαμε πως τις τελευταίες δεκαετίες αυτή βελτιώνεται εκθετικά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν στις αναπτυσσόμενες χώρες υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και επειδή είναι περισσότεροι αυτό ανεβάζει το μέσο όρο.

Όχι, όμως στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, όπου ο ανταγωνισμός των αναπτυσσόμενων χωρών πιέζει τους μισθούς και το βιοτικό επίπεδο. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό; Μέχρι η οικονομία να βρει ένα σημείο ισορροπίας από μόνη της.

Π.χ. Στην Κίνα από το 2000 μέχρι το 2011 η αμοιβή ανά ώρα στις θέσεις εργασίας στη βιομηχανία έχει ανέβει από τα 30 σεντς στα 1,6 δολάρια.

Με αυτό τον τρόπο όμως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ μέχρι ο μισθός του βιομηχανικού εργάτη στην Κίνα να φτάσει στα επίπεδα που ο δυτικός θεωρεί απαραίτητα για ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. 1,6 δολάρια την ώρα σημαίνει 11,2 δολάρια στο 8ωρο επί 25 ίσον 280 δολάρια το μήνα. Είναι ακόμη το ένα τρίτο περίπου από τον κατώτατο μισθό που έχει επιβάλλει το μνημόνιο στην Ελλάδα και κλάσμα αυτού με το οποίο πληρώνονται σε άλλες δυτικές οικονομίες. Το μνημόνιο επί της ουσίας, με ένα λογιστικό και γραφειοκρατικό τρόπο (ενδεχομένως και λάθος) προσπαθεί να υποκαταστήσει τις επιταγές των «συγκοινωνούντων δοχείων» στην παγκόσμια αγορά εργασίας και την ανταγωνιστικότητα της πραγματικότητας.

Ένας άλλος τρόπος είναι να δείξουν ευελιξία οι δυτικές χώρες και να κινηθούν σε τομείς όπου μπορούν να διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ήδη, η Γερμανία το έχει καταφέρει. Είναι φθηνότερα τα κινέζικα προϊόντα αλλά όλο και περισσότεροι Κινέζοι είναι σε θέση και επιθυμούν να αγοράσουν γερμανικό αυτοκίνητο. Το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ όπου για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες επιστρέφουν παραγωγικές μονάδες. Η Ιταλία με τη φήμη των σχεδιαστών της επίσης μπορεί να παίξει σε αυτό το παιγνίδι εύκολα. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να γίνουν ευρείες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, τη φορολογία και το ρόλο του κράτους στην οικονομία.

Ένας άλλος τρόπος είναι να υποτιμήσουν τα νομίσματα τεχνητά προκειμένου να καταστήσουν τα προϊόντα από τις αναπτυσσόμενες χώρες ακριβότερα και λιγότερο ανταγωνιστικά. Αν συμβεί αυτό, το ίδιο θα κάνουν και οι αναπτυσσόμενες όμως, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και τη γενίκευση της κρίσης.

Ένας άλλος τρόπος είναι οι εμπορικοί φραγμοί μέσω της επιβολής δασμών. Στο παρελθόν όμως οι δασμοί είχαν σαν αποτέλεσμα τα προϊόντα να φτάνουν στον καταναλωτή ακριβά και κακής ποιότητας. Οι κοινωνίες είχαν μικρότερη ανεργία αλλά όλοι ζούσαν φτωχότερα.

Επιπλέον, νομισματικοί πόλεμοι με υποτιμήσεις και εμπορικοί φραγμοί σύντομα καταλήγουν σε θερμούς πολέμους καθώς κάθε πλευρά θα αναζητεί πρόσβαση στις πηγές των απαραίτητων πρώτων υλών. Το έχουμε ξαναζήσει το έργο.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις λοιπόν. Ο κόσμος βρίσκεται σε μετάβαση σε μια νέα ισορροπία όπου οι δυτικοί θα μάθουν να ζούνε με λιγότερα και πολλοί από τους υπόλοιπους του πλανήτη με περισσότερα.

Δεν είναι τραγικό αν σκεφτεί κάποιος για πόσα άχρηστα πράγματα έχουμε ξοδέψει εργατοώρες στη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες. Βέβαια στη φάση της μετάβασης άλλοι πλήττονται περισσότερο και άλλοι λιγότερο.

Το πρόβλημα ευρωζώνη

Επιπλέον στην Ευρωζώνη έχουμε και το πρόβλημα ενός κοινού σκληρού νομίσματος και πολλών χωρών με διαφορετικές φορολογίες και υπουργεία οικονομικών και εργατικές νομοθεσίες. Η ύπαρξη πολλών διαφορετικών γλωσσών εμποδίζει την εύκολη κινητικότητα των εργαζομένων από τις χώρες με υψηλή ανεργία στις χώρες με θέσεις εργασίας.

Εξαιτίας του ευρώ υπάρχουν προβλήματα και δυσλειτουργίες. Χωρίς το ευρώ όμως η κάθε χώρα από μόνη της θα ήταν εύκολη οικονομική και πολιτική «λεία» των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που αναδύονται.

Για τους λαούς της Ευρώπης το δίλημμα είναι συγκυριαρχία στα πλαίσια της δημιουργίας μιας οικονομικής και πολιτικής υπερδύναμης με 350 εκατ. πληθυσμό ή προτεκτορατοτοποίηση ακόμη και χωρών όπως η Γερμανία.

Πολύ φοβάμαι πως ούτε η Ευρωζώνη και η Ευρώπη είναι αρκετή για να αντισταθμίσει την βαρύτητα της Κίνας και της Ινδίας και σύντομα θα χρειαστεί να δούμε την επόμενη φάση του έργου: Την ενοποίηση Ε.Ε. με ΗΠΑ και Καναδά, σε ένα σχέδιο δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών του Βορείου Ατλαντικού.

Οι Ιταλοί θα ανταγωνιζόντουσαν ευκολότερα τους Γερμανούς χωρίς ευρώ αλλά προσωρινά. Το πρόβλημα δεν είναι το συγκυριακό χάσμα μεταξύ ανταγωνιστικότητας βορρά και νότου αλλά οι νέες παγκόσμιες ισορροπίες.

Οι δημαγωγοί που κερδίζουν έδαφος στην Ιταλία και στην Ελλάδα δεν αποτελούν λύση του προβλήματος, αλλά σύμπτωμα. Η λύση βρίσκεται στην ανταγωνιστικότητα που προσπαθεί να επιβάλει η Μέρκελ με λάθος μέθοδο και την γνωστή γερμανική έλλειψη διπλωματικής παράδοσης.

2) Οι Ιταλοί επιταχύνουν θετικές εξελίξεις...

Το ελληνικό χρηματιστήριο χθες κινήθηκε ως επί το πλείστον ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές και γρήγορα μάζεψε τις αρχικές απώλειες.

Αυτό απέδειξε την μικρή εμπλοκή των ξένων στις εγχώριες συναλλαγές καθώς και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζουν στην ελληνική αγορά τα στιβαρά χέρια των λίγων θεσμικών και ιδιωτών που παραμένουν ενεργοί.

Οι εξελίξεις στην Ιταλία έχουν και θετική πλευρά ανάγνωσης για τις αγορές. Ενδέχεται να επιταχύνουν τις εξελίξεις τραπεζικής και δημοσιονομικής ενοποίησης της Ευρωζώνης.

Μετά τη ΧΑ και το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η παρουσία του Μπέπε Γκρίλο δείχνει πόσο εύκολα μπορεί να δρομολογηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε μια χώρα και να επεκταθούν στη συνέχεια.

Το κόστος διάλυσης της Ευρωζώνης παραμένει απαγορευτικό για τους Γερμανούς και ως εκ τούτου θα πρέπει να επιταχύνουν τις εξελίξεις ενοποίησης αναλαμβάνοντας το σχετικό κόστος.

Η πιθανότητα δημιουργίας κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού στην Ιταλία θα εκληφθεί σαν θετική εξέλιξη από τις αγορές.

Το ζητούμενο είναι ο μέσος δρόμος και η ευελιξία μεταξύ λιτότητας και νομισματικής χαλάρωσης προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις.

3) Άρες μάρες...

Ο κ. Μηλιός δήλωσε χθες πως θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό δια νόμου στα 715 ευρώ. Δεν αμφιβάλλω για την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Αμφιβάλλω για το αποτέλεσμα που θα πετύχει.

Ως γνωστόν η Ελλάδα έχει περίπου 1,5 εκατ. ανέργους και ακόμη προκαλεί «αλλεργία» στους επενδυτές είτε εγχώριοι είναι αυτοί είτε ξένοι. Μια αύξηση των μισθών με διοικητική απόφαση το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να επιφέρει είναι η περαιτέρω εκτίναξη της ανεργίας.

Ως γνωστόν οι άνεργοι δεν εισπράττουν μισθό, άρα η αύξηση του κατώτατου είτε στα 715 ευρώ είτε στα 1.715 ευρώ θα αφορά ελάχιστους που έχουν θέσεις εργασίας σε βιώσιμες επιχειρήσεις που δεν μπορούν να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους εκτός Ελλάδας.

4) Ένα Ρήγμα Βαθύ και αφανές...

Η στρατηγική του επιχειρηματία των εμπορεύσιμων εστιάζεται στο ερώτημα: Είμαι καλύτερος και φθηνότερος από τον ξένο; Τι αλλαγές πρέπει να κάνω στο προϊόν και στην παραγωγή για να μη μου πάρουν την αγορά; Ακόμα και αν παράγω γραβιέρα για την ελληνική αγορά, πώς θα κρατήσω το κόστος μου σε λογική απόσταση από το εισαγόμενο τυρί; Ενώ ο μη εμπορεύσιμος επιχειρηματίας εστιάζει σε ερωτήματα όπως: Πόσες άδειες θα δοθούν σε ανταγωνιστές μου; Πόσες μέρες εκπτώσεων θα επιτραπούν φέτος; Τι περιθώριο κέρδους θα μου ορίσει το υπουργείο;

5) Υπομονή μέχρι το 2028

Παρακολούθησα σήμερα ένα σεμινάριο εταιρείας συμβούλων, από τις πλέον έγκυρες στον επιχειρηματικό χώρο με θέμα (χοντρικά) "surviving the storm". Το συμπέρασμα που προέκυψε, με την συμφωνία των εταιρειών που συμμετείχαν: Η κρίση, αφού βαθύνει ακόμα, ισορροπήσει και στην συνέχεια υποχωρήσει, θα οδηγήσει σε αποκατάσταση του ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008 (προ κρίσης) το... 2028.

Πηγή: www.capital.gr

Ποιες φοροαπαλλαγές απειλούνται με περικοπή

Νέο κύμα καταργήσεων και περικοπών φοροαπαλλαγών φέρνει το νομοσχέδιο για τη φορολογική μεταρρύθμιση. Ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, μιλώντας την περασμένη Παρασκευή στο ετήσιο φορολογικό συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου αποκάλυψε ότι θα καταργηθούν οι περισσότερες φοροαπαλλαγές και θα παραμείνουν σε ισχύ μόνο όσες έχουν θεσμοθετηθεί για κοινωνικούς λόγους και μόνο για όσους φορολογουμένους πληρούν συγκεκριμένα εισοδηματικά και γεωγραφικά κριτήρια.

«Οι φόροι πρέπει να επιβάλονται σε όσο το δυνατόν πιο διευρυμένη φορολογική βάση με ελάχιστες και κοινωνικά επιβαλλόμενες περιπτώσεις απαλλαγών και ειδικών ρυθμίσεων, ώστε τα δημόσια έσοδα να είναι υψηλά και οι συντελεστές όσο το δυνατόν πιο χαμηλοί» υπογράμμισε ο υφυπουργός προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την κατάργηση μεγάλου αριθμού φοροαπαλλαγών που δεν εξυπηρετούν πλέον κοινωνικούς σκοπούς.

Παρά τις τελευταίες μεγάλες περικοπές που έγιναν στις βασικές φοροαπαλλαγές των φυσικών προσώπων (εκπτώσεις φόρου για ιατρικά έξοδα, στεγαστικά δάνεια, δίδακτρα, ενοίκια) η τρόικα θεωρεί ότι ακόμη υπάρχουν πάρα πολλές που προκαλούν σημαντικές απώλειες εσόδων. Όλες οι φοροαπαλλαγές θα αξιολογηθούν με βάση εισοδηματικά, κοινωνικά και δημογραφικά κριτήρια ενώ στο στόχαστρο βρίσκονται:

1. Οι εκπτώσεις από το φόρο εισοδήματος σε ποσοστό 10% των δαπανών για ιατρικά έξοδα, ενοίκια, δίδακτρα, ασφάλιστρα, τόκους στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας κ.λπ.

2. Οι μειώσεις στα καθαρά ποσά γεωργικού εισοδήματος για αγρότες και κτηνοτρόφους.

3. Οι φοροαπαλλαγές για μεταβιβάσεις, γονικές παροχές, κληρονομιές και δωρεές ακινήτων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων και πιο συγκεκριμένα:

Το αφορολόγητο όριο 150.000 ευρώ για γονικές παροχές και για κληρονομιές ή δωρεές περιουσιακών στοιχείων από τους γονείς στα παιδιά και από τον έναν σύζυγο στον άλλο.

Τα αφορολόγητα όρια για μεταβιβάσεις, γονικές παροχές, κληρονομιές και δωρεές πρώτης κατοικίας, τα οποία ανέρχονται σε 200.000 ευρώ, εάν ο αποκτών την κατοικία είναι άγαμος και σε 250.000 ευρώ εάν ο αποκτών την κατοικία είναι έγγαμος και προσαυξάνονται κατά 25.000 ευρώ για κάθε ένα από τα δύο πρώτα προστατευόμενα τέκνα και κατά 30.000 ευρώ για κάθε ένα από το τρίτο και τα επόμενα.

4. Οι φορολογικές απαλλαγές από έμμεσους φόρους από τρίτεκνους, πολύτεκνους και ανάπηρους.

5. Ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις για αγρότες, επιχειρήσεις, νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κ.λπ.


Πηγή: Ημερησία

Μαυραγάνης προς εφοριακούς - «Ξεχάστε τις άδειες για να μη βγούμε όλοι μαζί σε διαρκείας...»

«Ξεχάστε τις καλοκαιρινές άδειες για μη βγούμε όλοι μαζί σε άδεια διαρκείας από το τέλος του έτους» φέρεται να είπε χθες, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο νέος υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης στους εφόρους των 36 μεγαλύτερων ΔΟΥ της χώρας, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξει την κρισιμότητα της κατάστασης στο «μέτωπο» των φορολογικών εσόδων.

Στην πρώτη ενημερωτική συνάντηση που είχε χθες ο υφυπουργός Οικονομικών με τους εφόρους, επισημάνθηκε η ανάγκη αύξησης των εισπράξεων του Δημοσίου, οι οποίες στο πρώτο εξάμηνο του έτους εμφανίζουν «μαύρη τρύπα» που υπερβαίνει τα 700 εκατ. ευρώ, σε σχέση με τον ετήσιο στόχο για αύξηση 2,6%.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Μαυραγάνης ζήτησε από τους εφόρους να επικεντρωθούν στην είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ασκώντας πιέσεις στους οφειλέτες του Δημοσίου και να επιταχύνουν τις διαδικασίες αποστολής των χειρόγραφων δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος από τις ΔΟΥ στη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων, ώστε έως το τέλος Αυγούστου να έχει ολοκληρωθεί συνολικά η εκκαθάριση των δηλώσεων.

Σήμερα λήγει η προθεσμία για την υποβολή χειρόγραφων φορολογικών δηλώσεων, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο παράτασης της προθεσμίας υποβολής των ηλεκτρονικών δηλώσεων που λήγει στις 16 Ιουλίου, καθώς δεν έχουν υποβληθεί περίπου 3 εκατ. δηλώσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί ηλεκτρονικά 2.234.314 δηλώσεις. Από αυτές, 1.535.554 είναι χρεωστικές (ποσό 2.516.789.316 ευρώ), 189.096 είναι πιστωτικές (ποσό 105.195.577 ευρώ) και 509.664 είναι μηδενικές. Από τις δηλώσεις αυτές το Δημόσιο θα εισπράξει το ποσό των 2.411.593.739 ευρώ. Συνολικά, οι υποβληθείσες δηλώσεις ανέρχονται σε 2.778.756.

Πηγή: Ημερησία

Ο ματωμένος γάμος της Ευρωζώνης

Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε;

- Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;

- Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνους πλεονασματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι;

- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή;

- Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat);

Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία;

Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή):

Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές».

Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»:

1: Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%.

2: Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεφαλαιοποίησης) - χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των κανόνων του... καπιταλισμού).

3: Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%.

Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω;

Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο... ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός φορολογούμενος δανείζεται από το EFSF.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή η «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών.

Όταν, λοιπόν, ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;» .

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό HOT DOC

«Δάνεια» για... 99 χρόνια για να σωθούν τα ακίνητα

Είναι μία από τις λύσεις που εξετάζουν οι τράπεζες για να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι δόσεις στα στεγαστικά δάνεια, ώστε οι δανειολήπτες που βρίσκονται στο «κόκκινο» να καταφέρουν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους.

«Δάνεια» για... 99 χρόνια σχεδιάζουν οι τράπεζες ώστε τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να μπορέσουν να κρατήσουν τα σπίτια τους.

Αυτή είναι μία από τις λύσεις που εξετάζουν οι τράπεζες για να μειωθούν ακόμα περισσότερο οι δόσεις στα στεγαστικά δάνεια, αφού στόχος τους είναι οι δανειολήπτες που σήμερα βρίσκονται στο «κόκκινο» να καταφέρουν και πάλι να εξυπηρετούν τα δάνειά τους.

Και μελετούν αντίστοιχα μοντέλα τα οποία εφαρμόζονται στην Ισπανία και την Αγγλία.

Για παράδειγμα, στο αγγλικό μοντέλο ο δανειολήπτης δεν αγοράζει το ακίνητο αλλά τη χρήση του για 99 χρόνια. Αγοράζοντας τη «χρήση» σε περίοδο που οι τιμές είναι χαμηλά, ο δανειολήπτης μπορεί να κερδίσει, μεταβιβάζοντας τη χρήση του ακινήτου όταν οι τιμές ανέβουν.

Το μοντέλο «χωλαίνει» σε ό,τι αφορά την Ελλάδα σε επίπεδο νομοθεσίας, αλλά και επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές υποστήριξης (ηλεκτρονικές πλατφόρμες κτηματολογίου-υποθηκοφυλακείων).

Η άλλη λύση που επεξεργάζονται βασίζεται σε μοντέλο της Ισπανίας, που αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα από τη φούσκα στην κτηματαγορά. Στην περίπτωση αυτή υιοθετείται η λογική του leasing. Το δάνειο, δηλαδή, μετατρέπεται απευθείας σε μακροχρόνια μίσθωση.

Χωρίς υποθήκη
Το ακίνητο περνάει στην κατοχή της τράπεζας και ο πελάτης δεν βαρύνεται πλέον με την υποθήκη του στεγαστικού. Ομως, η τράπεζα παραχωρεί το ακίνητο στον δανειολήπτη-ιδιοκτήτη, με μακροχρόνια μίσθωση, όπως ισχύει στις συμβάσεις leasing. Και μπορεί να μείνει στο «σπίτι» του για 25 ή 30 χρόνια πληρώνοντας τίμημα αντίστοιχο ή κατώτερο του ενοικίου.

Με τον τρόπο αυτόν μειώνεται το ποσό που πληρώνει ως δόση ο δανειολήπτης -έχει το πλεονέκτημα της φοροαπαλλαγής-, ενώ μπορεί να αποκτήσει το ακίνητο στη λήξη της σύμβασης, υπό την προϋπόθεση ότι κατά τη διάρκεια της σύμβασης ή στη λήξη της, θα καταβάλει στην τράπεζα επιπλέον ποσό, που αντιστοιχεί στην αξία του σπιτιού.

Για να μπορέσει να εφαρμοστεί το συγκεκριμένο μοντέλο θα πρέπει να αρθούν εμπόδια που έχουν να κάνουν με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Ενα άλλο σχέδιο που έχουν στο συρτάρι τους οι τράπεζες, θα «παγώνει» την πληρωμή κεφαλαίου για χρονικό διάστημα έως 5 χρόνια, με πληρωμή μόνο τόκων. Ετσι, για παράδειγμα ένας δανειολήπτης που έχει πάρει στεγαστικό ύψους 200.000 ευρώ, με επιτόκιο 4% και διάρκεια αποπληρωμής 25 χρόνια, πληρώνει σήμερα δόση 1.060 ευρώ τον μήνα.

Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση η δόση μπορεί να πέσει και κάτω από 600 ευρώ τον μήνα, δίνοντας την απαραίτητη ανάσα στον δανειολήπτη να εξυπηρετεί το δάνειό του.

Φόβος
Συσσώρευση ακινήτων

Οι τράπεζες ετοιμάζουν τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις, διότι αφενός φοβούνται ότι αν επιτραπούν οι πλειστηριασμοί, θα βρεθούν με πλήθος ακινήτων στα χαρτοφυλάκιά τους, τα οποία δεν θα μπορούν να διαθέσουν. Αφετέρου, το τελευταίο διάστημα καλούνται να διαχειριστούν την εκτίναξη των επισφαλειών, που αποτελούν και τη μεγάλη απειλή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, οι καθυστερήσεις διαμορφώθηκαν στο 15,9% το 2011 και αναμένεται να ξεπεράσουν το 20% εντός του τρέχοντος έτους. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, στόχος τους είναι να μην κατακρημνιστούν οι τιμές των ακινήτων, κάτι που μπορεί να συμβεί στην περίπτωση μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών.

Πηγή: Ημερησία

Greg Smith (Goldman Sachs): Οι πελάτες μας είναι κορόιδα

Σάλος έχει ξεσπάσει στον χρηματοπιστωτικό κολοσσό της Goldman Sachs, ευρύτερα γνωστό για την ηγετική του θέση στη διεθνή σκηνή και φυσικά για το ρόλο του στην διαδικασία «αναπροσαρμογής» του ελληνικού χρέους προ της εισαγωγής της χώρας μας στην Ευρωζώνη, μετά την παραίτηση που υπέβαλε ανώτατο διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας στο Λονδίνο, υποστηρίζοντας ότι «δεν μπορεί πλέον να εργάζεται με ήσυχη την συνείδησή του».

Ο κ. Greg Smith, manager του τμήματος χρηματιστηριακών Παραγώγων στην Ευρώπη, παραιτήθηκε δηλώνοντας πως το περιβάλλον εργασίας στην Goldman Sachs έχει καταστεί πλέον «τόσο τοξικό και καταστροφικό όσο δεν ήταν ποτέ…»

Το πιο απίστευτο όμως στις κατηγορίες που εκτοξεύει είναι  το ότι διατείνεται πως η «γραμμή» από τη διοίκηση της μεγαλύτερης  επενδυτικής τράπεζας στον πλανήτη  προς τα στελέχη της είναι το μότο: «πώς να ξεγυμνώσουμε τα κορόιδα» τους πελάτες μας…»!

Ο κύριος Smith κατηγορεί ευθέως την ηγεσία της Goldman Sachs πως είναι «χρεοκοπημένη ηθικά» και πως ασχολείται μόνον με το πώς θα εξασφαλίσει το μάξιμουμ των κερδών για τον οίκο, ακόμα και σε βάρος των συμφερόντων των πελατών της.

Συγκεκριμένα κατηγορεί τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Lloyd Blankfein και τον πρόεδρο Gary Cohn ότι έχουν «προ πολλού απομακρυνθεί από την κουλτούρα, τις αρχές και την ιστορία της φίρμας» και πως ευθύνονται για τον «ηθικό ξεπεσμό» της, ενώ αποκαλύπτει πως στις συζητήσεις των ανώτερων στελεχών της εταιρείας οι πελάτες της συχνά αποκαλούνται επιτιμητικά ως «κουκλάκια».

Όλα αυτά μάλιστα τα υποστηρίζει  ο κύριος Smith όχι μόνο στην επιστολή παραίτησής του, αλλά και στο κύριο άρθρο της σημερινής έκδοσης της εφημερίδας Wall Street Journal.
Από την πλευρά της η  Goldman εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία δηλώνει ότι διαφωνεί με τον κ. Smith.

«Διαφωνούμε με τις απόψεις  μας, οι οποίες θεωρούμε ότι δεν αντικατοπτρίζουν το πώς δουλεύουμε την επιχείρηση,»  δήλωσε η εκπρόσωπος της τράπεζας. «Πιστεύουμε ότι είμαστε επιτυχημένοι μόνο εφόσον οι πελάτες μας είναι επιτυχημένοι».


Πηγή:
http://www.nytimes.com/2012/03/14/opinion/why-i-am-leaving-goldman-sachs.html?pagewanted=1

Οι 10 χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον κόσμο

Το 2011, οι παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες συνέχισαν να είναι καθαροί αγοραστές χρυσού, καθώς προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν από το δολάριο και ευρώ με σκοπό την προστασία του εθνικού πλούτου.

Οι αγορές από τις κεντρικές τράπεζες αυξήθηκαν σε 439,7 τόνους το 2011, από 77 τόνους το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με το World Gold Council (WGC). Μεξικό, η Ρωσία και η Νότια Κορέα ήταν μερικοί από τους μεγαλύτερους αγοραστές χρυσού. Στο 90,5 τοις εκατό, η Πορτογαλία είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων της σε χρυσό.

Έχουμε βάλει μαζί έναν κατάλογο των χωρών με τις μεγαλύτερες επίσημες εκμεταλλεύσεις χρυσού, όπως αναφέρθηκε από την (WGC). Θα περιλαμβάνονται επίσης το ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους που έχουν σε χρυσό.

10. Ινδία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 557,7 τόνοι

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 9,2%

Η Κεντρική τράπεζα της Ινδίας υπολείπεται σε αποθέματα χρυσού από εκείνα των μεγάλων οικονομιών.

9. Ολλανδία 

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 612,5 τόνοι

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 59,8%

Η ολλανδική Εθνική Τράπεζα (DNB) θεωρεί ότι ο χρυσός είναι «η απόλυτη αποθεματικό και άγκυρα εμπιστοσύνης σε περιόδους οικονομικής κρίσης», σύμφωνα με Zero Hedge.

8. Ιαπωνία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 765,2 τόνοι

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 2,9%

Το 2011, η Τράπεζα της Ιαπωνίας πούλησε χρυσό για την άντληση 20 τρισεκατομμυρίων ¥ με σκοπό να ηρεμήσει τους επενδυτές μετά το τσουνάμι που είχε σαν αποτέλεσμα την πυρηνική καταστροφή στην Ιαπωνία. Εν τω μεταξύ, οι εξαγωγές χρυσού της χώρας (οι οποίες περιλαμβάνουν ιδιωτικές εξαγωγές) αναμένεται να φθάσουν τους 100 τόνους το 2011.

7. Ρωσσία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 883,3 τόνοι

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 9,1%

Η Κεντρική τράπεζα της Ρωσίας αγοράζει χρυσό από την εγχώρια αγορά και τις ρωσικές τράπεζες πολύτιμων μετάλλων, και αγόρασε 15 τόνους χρυσού κατά το τρίτο τρίμηνο του 2011. Νωρίτερα το περασμένο έτος, η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να αγοράσει πάνω από 100 τόνους χρυσού μέσα στο έτος.

6. Ελβετία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 1,040.1 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 16,3%

Μεταξύ 2000 - 2005 η Ελβετική Εθνική Τράπεζα πούλησε 1.300 τόνους χρυσού που εν μέρει συνδέεται με την εισαγωγή του ευρώ. Το 2010, τα αποθέματα χρυσού της έφτασαν το ένα τέταρτο των συνολικών αποθεμάτων της.

5.Κίνα

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 1,054.1 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 1,6%

Η Κίνα φέρεται να έκανε σημαντικές αγορές χρυσού κατά τους τελευταίους μήνες του 2011, καθώς προσπάθησε διαφοροποιηθεί από τις συμμετοχές της στα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ. Η Κίνα αγοράζει χρυσό από την εγχώρια αγορά της.


4. Γαλλία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 2,435.4 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 71,1%

Η Γαλλία είναι μία από τις χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία Χρυσού των Κεντρικών Τραπεζών, που περιορίζει τις πωλήσεις χρυσού από τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι 19 υπογράφοντες πούλησαν περίπου 10 τόνους χρυσού κατά το πρώτο έτος της νέας συμφωνίας τους (Σεπτέμβριος 2009 - Σεπτέμβριος 2010).

3. Ιταλία

Επίσημα αποτελέσματα χρυσού: 2,451.8 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 71,0%

Τα αποθέματα χρυσού της Ιταλίας αξίζουν μόνο το ένα δέκατο της διάσωσης που χρειάζεται. Το 2011, οι ιταλικές τράπεζες έδωσαν προς την Τράπεζα της Ιταλίας την εντολή για την αγορά χρυσού έτσι ώστε να ενισχύσει τους ισολογισμούς τους εν όψει των προσομοιώσεων ακραίων καταστάσεων.

2. Γερμανία

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 3,396.3 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 71,4%

Σύμφωνα με τη Συμφωνία Χρυσού Κεντρικών Τραπεζών, η Γερμανία έχει πουλήσει 4,7 τόνων χρυσού από τις 7 Σεπτέμβρη, 2011. Τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, το ΔΝΤ ανακοίνωσε ότι η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας πουλάει χρυσό, αλλά το μεγαλύτερο μέρος πωλήθηκε στο υπουργείο οικονομικών να κόβει τα αναμνηστικά κέρματα. Επιπλέον, η Γερμανία αρνήθηκε να υπάρχουν συμμετοχές σε χρυσό όσον αφορά στις ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (EFSF).

1. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

Επίσημα αποθέματα χρυσού: 8,133.5 τόνους

Ποσοστό των συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό: 74,5%
 
Το ποσοστό συναλλαγματικών διαθεσίμων σε χρυσό των ΗΠΑ αυξήθηκε από 74,8 τοις εκατό το Μάιο, σε 75,5 τοις εκατό το Νοέμβριο του 2011, αλλά έχει μειωθεί και πάλι από τότε.

Το μέλλον μας είναι η δραχμή όσο και αν την ξορκίζουμε...

Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι από τις πρώτες φωνές που ακούστηκαν για χρεοκοπία και επιστροφή στην δραχμή, όταν και τα δύο θέματα αποτελούσαν ταμπού, μετά το ξέσπασμα της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης. Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, μαζί με την ομάδα του... RMF (Research on Money and Finance), έχουν προχωρήσει σε έρευνες και μελέτες για τις επιπτώσεις του ευρώ στις περιφερειακές οικονομίες και τα δομικά προβλήματα του κοινού νομίσματος.

Υποστηρίζουν δυναμικά και κόντρα στο ρεύμα, την λύση της επιστροφής στη δραχμή, για την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Στην συνέντευξή του στην «Ι» μας περιγράφει τις απαραίτητες διεργασίες, τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσουμε, αλλά και τις λύσεις που θα πρέπει να δοθούν. Και προειδοποιεί πως το νέο Μνημόνιο, όχι μόνο μας οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια σε ασύντακτη χρεωκοπία ή πολυετή δραματική ύφεση, αλλά και η λεγόμενη «ανασυγκρότηση» του κράτους με απολύσεις θα οδηγήσει σε διάλυση του. Και θα αποτελέσει το πρόσφορο έδαφος για την δημιουργία άνομων παρακρατικών θυλάκων μέσα στους κρατικούς θεσμούς, που θα νέμονται την εξουσία του. Σήμερα, που ξαναμπαίνουν στο τραπέζι –σταδιακά- όλα τα ζητήματα ταμπού, οι ενδελεχείς μελέτες του RMF και του Κώστα Λαπαβίτσα, όσο και αν διαφωνεί κανείς μαζί τους για τις πολιτικές επιλογές, μπορούν να αποτελέσουν την άκρη του νήματος για να δούμε τι μας περιμένει στο μέλλον και να προετοιμαστούμε.

Το τελευταίο Μνημόνιο δεν φαίνεται να έχει πείσει τις αγορές, τους επενδυτές, ούτε καν αυτούς που το υπέγραψαν. Πιστεύετε ότι το νέο σχέδιο διάσωσης μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την τροχιά της κατάρρευσης;

'Οχι. Δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Θα δούμε στην πράξη πού θα καταλήξει τo PSI, κι αν θα κατορθώσει η χώρα να αποφύγει και την τεχνική αθέτηση πληρωμών. Δεν είναι διόλου σίγουρο ότι δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά, και με τις καλύτερες προοπτικές, το Μνημόνιο θα οδηγήσει το χρέος στο 120% το 2020. Οι υποθέσεις που έχουν γίνει για να φτάσει εκεί, είναι τόσο ακραίες, και είναι τόσο πολλές οι αστάθμητες μεταβλητές, ώστε είναι πολύ πιθανό το χρέος να εκτραπεί, και να φτάσει στο 160% το 2020.

Αλλά, ακόμα και στο 120% να είναι το χρέος, παραμένει μη βιώσιμο. Διότι, πρώτον, μια οικονομία του μεγέθους της ελληνικής δεν μπορεί να αντέξει χρέος τέτοιου ύψους. Και, δεύτερον, το χρέος στο 120% κατά το 2020, θα το κατέχει ο επίσημος δανειστής, ο οποίος θα έχει και προτεραιότητα στην αποπληρωμή του. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές, γιατί ποιος ιδιώτης δανειστής θα αγοράσει κρατικά χαρτιά, όταν ξέρει ότι θα έχει προτεραιότητα κάποιος άλλος; Όταν μάλιστα το χρέος θα προσεγγίζει τα 250 δισ.;

Άρα, θα χρειαστεί και πάλι αναδιάρθρωση, η οποία θα είναι πιο δύσκολη, καθώς θα είναι ο επίσημος δανειστής μέσα. Επίσης, εξίσου σημαντικό είναι ότι τα μέτρα που συνοδεύουν το PSI είναι εντελώς απίθανο να φέρουν αποτέλεσμα. Πρώτον, διότι όσον αφορά τη σταθεροποίηση, επιβάλλουν λιτότητα πάνω στη λιτότητα, οπότε οι συνθήκες θα γίνουν ακόμη δυσκολότερες για την οικονομία. Η συρρίκνωση φέτος θα είναι επίσης πολύ μεγάλη, κάτι που θα συνεχιστεί. Πρόκειται λοιπόν για μέτρα παράλογα.

Πέραν αυτού, τα αναπτυξιακά μέτρα που περιλαμβάνονται, όπως η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και η συντριβή του εργατικού εισοδήματος, δεν είναι δυνατό να οδηγήσουν σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη.

Όλες αυτές οι απιθανολογίες είναι πρωτόλεια επιχειρήματα σπουδαστών προπτυχιακών στα Οικονομικά. Είναι αδύνατον να οδηγήσουν σε συστηματική ανάπτυξη. Οι υποθέσεις εργασίας, που γίνονται από όσους κατάρτισαν το Μνημόνιο, φαίνεται να δείχνουν ότι, με τις ευνοϊκότερες προοπτικές, η ανάπτυξη που θα πετύχει η Ελλάδα θα είναι, μέχρι το 2020, της τάξεως του 2,5%. Αυτό το ποσοστό δεν μεταφράζεται σε ανάπτυξη που μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα για τη χώρα.

Πολλοί πιστεύουν ότι, παρά την κοινωνική αγριότητα του σημερινού Μνημονίου, οι εκλογές στη Γαλλία θα φέρουν ανατροπές στη διεθνή σκηνή, και θα επιτρέψουν στο μέλλον άμβλυνση των σκληρών μέτρων. Η έλευση του Ολάντ στην εξουσία μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη, αλλά και το μέλλον της Ελλάδας;

Είναι βέβαιο ότι, αν αλλάξει το πολιτικό προσωπικό, θα αλλάξουν και επιμέρους πολιτικές και αποφάσεις. Δεν θα είναι ίδιος ο Ολάντ με τον Σαρκοζί. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά δεν πιστεύω ότι ο Ολάντ, ο ίδιος, είναι κάποια σοβαρή ριζοσπαστική προσωπικότητα. Όσοι γνωρίζουν τη γαλλική πολιτική, το βεβαιώνουν σε όλους τους τόνους. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν φέρουν πρωτίστως τα πρόσωπα την ευθύνη για ό,τι γίνεται σήμερα. Δεν είναι δηλαδή οι πολιτικές πεποιθήσεις της Μέρκελ και του Σαρκοζί, αλλά οι δομικές σχέσεις του ίδιου του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πρόβλημα.Οι οποίες δεν πρόκειται να αλλάξουν, επειδή θα εκλεγεί ο Ολάντ πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Οι Γερμανοί κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στην τραπεζική κρίση, που προκλήθηκε από ανεύθυνους τραπεζίτες, οι οποίοι άφησαν ανεξέλεγκτη την κερδοσκοπία, και στην κρίση χρέους που προκλήθηκε από ανεύθυνες μεσογειακές κυβερνήσεις που άφησαν ανεξέλεγκτα τα χρέη. Είναι ορθός ο διαχωρισμός αυτός;

Είναι λάθος μια τέτοια διάγνωση. Βεβαίως, η κρίση δεν έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλες τις χώρες της περιφέρειας. Για παράδειγμα, το ισπανικό κράτος ήταν συντηρητικότερο του γερμανικού και όσον αφορά στα ελλείμματα του προϋπολογισμού, και όσον αφορά στη συσσώρευση δημοσίου χρέους. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για σπάταλο και «άμυαλο» κράτος. Το ίδιο ισχύει και για την Πορτογαλία. Και τα δύο αυτά κράτη ανήκουν στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Και τα δύο βρίσκονται στη δίνη της κρίσης. Η κρίση έχει κοινά αίτια, που έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2007-2008, η οποία πέρασε στην Ευρώπη, με χαρακτηριστικό τρόπο, λόγω των ιδιαίτερων δομών του ευρώ. Για λόγους δομικούς του ευρώ, προϋπήρχε η συσσώρευση ιδιωτικού και δημόσιου χρέους σε πολλά κράτη της περιφέρειας. Η κρίση, που ενέσκηψε το 2008, κατάφερε το καίριο πλήγμα, εμφανίστηκε δε με διαφορετικό τρόπο σε κάθε κράτος, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του. Τα αίτια, όπως και η βασική διαδικασία, είναι παρόμοια. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση εμφανίζεται σε όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και οφείλεται στη δομή του ευρώ.

Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το δομικό πρόβλημα του ευρώ;

Καταρχήν, το ευρώ διαμεσολάβησε την παγκόσμια κρίση στην Ευρώπη. Το ευρώ είναι ένας μηχανισμός, που φτιάχτηκε για να δημιουργήσει ένα χρήμα παγκόσμιας εμβέλειας. Ένα χρήμα, που θα είναι παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Το χρήμα αυτό υπήρχαν τρεις προϋποθέσεις για να γίνει: η κοινή νομισματική πολιτική, το κοινό τραπεζικό πεδίο (αν και οι τράπεζες παρέμειναν υπό εθνικό καθεστώς) και, φυσικά, η δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία επιβλήθηκε μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η οικονομική ευλυγισία προήλθε από την αγορά εργασίας, δηλαδή από τις πιέσεις που ασκήθηκαν σ' αυτήν. Σ' αυτό το σημείο οι χώρες της περιφέρειας έπεσαν σε παγίδα: από τη στιγμή που η Γερμανία επέβαλε για δύο δεκαετίες πάγωμα του εργατικού κόστους, με μεθόδους πολύ αυστηρές, οι χώρες της περιφέρειας σταδιακά έχασαν σε ανταγωνιστικότητα. Έχουμε, δηλαδή, δομικά αίτια στα οποία οφείλεται η απώλεια της ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι η αφετηρία του προβλήματος. Διότι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας έφερε τα μεγάλα ελλείμματα που χρηματοδοτήθηκαν με χαμηλές πιστώσεις. Και οδηγηθήκαμε στη μεγάλη συσσώρευση χρέους. Όταν, λοιπόν, έφτασε η κρίση του 2007-2008, αποκαλύφθηκαν οι δομικές αδυναμίες και άρχισε να ξεδιπλώνεται το πρόβλημα.

Για σας αποτελεί μονόδρομο η επιστροφή στη δραχμή; Αν οι πλούσιες χώρες δέχονταν την ανακύκλωση των πλεονασμάτων τους, μέσω επενδύσεων και όχι μέσω δανεισμού, θα άλλαζαν οι ευρωπαϊκές προοπτικές της χώρας;

Αν αυτή τη στιγμή γινόταν κάποιο θαύμα και οι χώρες του πυρήνα αποδέχονταν την ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, δηλαδή να διαγραφούν 150 με 200 δισ. ευρώ, για παράδειγμα, και ταυτόχρονα υπήρχε ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, με ροή κεφαλαίων στην Ελλάδα και γινόταν μεταβίβαση τεχνολογίας και δεξιοτήτων, τότε θα μπορούσε όντως η χώρα μας να βρει μια καινούργια ισορροπία μέσα στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να επιβιώσει. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Έχει να κάνει με τις δομές. Είναι το πρώτο πράγμα, που δεν θα μπορούσε να γίνει. Η ιδέα ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα σχέδιο Μάρσαλ και από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης, συναινετικά, πηγάζει από τις αρχές του ευρωπαϊσμού, οι οποίες πλαισίωσαν το ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι οποίες όμως αποδείχτηκε ότι αποτελούν γράμμα κενό. Αποτελούν ιδεολόγημα. Άλλος είναι ο πυρήνας του ευρώ, όπως σαφώς αποκαλύπτουν αυτά που γίνονται. Με βάση λοιπόν την πολιτική που περιγράψαμε στην αρχή, η Ελλάδα μέσα στο ευρώ δεν μπορεί να επιβιώσει. Θα έχει μπροστά της χρόνια μαρασμού και κατάπτωσης, αν συνεχίσει να παραμένει στο ευρώ. Κάποια στιγμή η συρρίκνωση θα σταματήσει. Αλλά δεν θα ακολουθήσει η ανάπτυξη.

Σύμφωνα με μελέτη της Bank of America Merrill Lynch, οι παλαιότερες υποτιμήσεις της δραχμής είχαν κατά μέσο όρο αρνητική –και όχι θετική- επίπτωση στην ανάπτυξη, της τάξης του 0,6% σε ορίζοντα πενταετίας. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά;

Καταρχήν, δεν εμπιστεύομαι τις εκτιμήσεις που γίνονται από τις τράπεζες. Ας μην υπολογίσουμε τις μεγάλες υποτιμήσεις της δραχμής. Και μόνο η σταδιακή της διολίσθηση, για πολλές δεκαετίες, ήταν ο ουσιαστικότερος λόγος, για τον οποίο δεν εκτοξεύθηκε στα ύψη το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο παρελθόν. Λειτούργησε σαν βαλβίδα εκτόνωσης για το σύστημα. Τώρα, με νομισματικά γεγονότα τέτοιου μεγέθους, όπως η αλλαγή του νομισματικού κανόνα, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η ανάκαμψη ακολουθεί, κατά κανόνα, γρήγορα. Στην Αργεντινή, για παράδειγμα, ήρθε η ανάκαμψη σε τρεις μήνες. Από χαμηλή βάση, βέβαια. Δεν βλέπω τον λόγο, να μην γίνει το ίδιο και στην Ελλάδα.

Με την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα χρεοκοπήσουν χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά και όλες οι τράπεζές μας. Πόσα χρόνια πιστεύετε ότι θα χρειαστεί η χώρα για να ξεπεράσει αυτό το σοκ, και να δημιουργήσει από την αρχή τις βασικές οικονομικές δομές, ώστε να είναι σε θέση να απολαύσει αυτές τις ευεργετικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα;

Το πρόβλημα των τραπεζών τίθεται με διαφορετικό τρόπο, απ' ό,τι εκείνο των επιχειρήσεων. Αλλά και διαφορετικά αυτό των επιχειρήσεων, που έχουν ανοίγματα στο εσωτερικό, σε σχέση με εκείνο όσων έχουν διεθνή ανοίγματα. Πρέπει λοιπόν να γίνει μια ιεράρχηση. Το πρόβλημα αναχρηματοδότησης των τραπεζών θα προκύψει με αφορμή όχι την έξοδο από το ευρώ, αλλά το δημόσιο χρέος. Οι τράπεζες έχουν κεφαλαιακό πρόβλημα, επειδή έχουν μεγάλο ποσό δημοσίου χρέους. Και επίσης έχουν σημαντικές επισφάλειες, λόγω της ύφεσης. Η αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού σήμερα γίνεται τελείως εσφαλμένα, διότι θα δανειστεί ο ελληνικός λαός 30 ως 50 δισ. ευρώ, τα οποία θα διατεθούν στις τράπεζες, χωρίς να υπάρχει κανένας δημόσιος έλεγχος για τα χρήματα αυτά.

Η απάντηση, σχετικά με το πρόβλημα των τραπεζών, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, είναι: να αποκτήσουν δημόσιο περιεχόμενο. Δηλαδή να μην παρέχεται μόνο δημόσιο χρήμα, αλλά να ασκείται και δημόσιος έλεγχος. Μπορεί να μην χρειαστεί να χορηγηθεί δημόσιο χρήμα, γιατί δεν θα είναι εύκολο, αλλά να γίνει επιμήκυνση των δημοσίων χρεών, να μην χρεοκοπήσει το Δημόσιο ως προς τις τράπεζες. Και να παραταθεί ο δανεισμός τους, ώστε να επιβιώσουν υπό κρατική ιδιοκτησία.

Το πρόβλημα των τραπεζών θα αφορά, επίσης, σε μεγάλο βαθμό τη ρευστότητας. Θα πρέπει να ανασυνταχθεί η Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να μπορεί να τους παρέχει ρευστότητα. Όσον αφορά στα πιστωτικά ιδρύματα, επομένως, απαιτείται άμεση παρέμβαση. Και υπάρχει η δυνατότητα το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί, εφόσον το Κράτος παρέμβει άμεσα και τις ανασυντάξει.

Το ζήτημα των επιχειρήσεων τίθεται διαφορετικά. Όσες έχουν πιστωτικό άνοιγμα στην εγχώρια αγορά, θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, επειδή τα χρέη θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα, και θα μπορούν να λαμβάνουν ρευστότητα από τις τράπεζες. Το πρόβλημα, που θα έχουν οι επιχειρήσεις αυτές, θα έχει να κάνει με τις πληρωμές στην αγορά. Στο θέμα αυτό θα απαιτηθεί παρέμβαση των τραπεζών, που θα βρίσκονται υπό κρατική εποπτεία, ώστε να δοθεί παράταση στις πιστώσεις. Να παραταθεί ο χρόνος των πληρωμών, ώστε οι υγιείς επιχειρήσεις να μην καταρρεύσουν, για λόγους για τους οποίους δεν θα ευθύνονται.

Για τις επιχειρήσεις, που έχουν άνοιγμα στο εξωτερικό, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Γιατί ο δανεισμός σε ευρώ, δεν θα μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί. Εκεί θα χρειαστεί συντονισμένη παρέμβαση. Καταρχήν, οι επιχειρήσεις αυτές γνωρίζουν ήδη τον κίνδυνο που υπάρχει, και έχουν αρχίσει να λαμβάνουν μέτρα αμυντικά, στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Δεν το κάνουν αυτό μόνο οι ελληνικές, αλλά και άλλες επιχειρήσεις. Αν επέλθει μεταβολή του νομισματικού κανόνα, θα πρέπει οι επιχειρήσεις που είναι εκτεθειμένες σε ευρώ, να εισέλθουν σε μια διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης των χρεών τους με τις ξένες τράπεζες. Ίσως απαιτηθούν ως προς αυτό νέες κρατικές εγγυήσεις. Θα σημειωθούν ασφαλώς και απώλειες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι ένα τίμημα που θα καταβάλλει η χώρα, για να βγει από την παγίδα, στην οποία βρίσκεται. Το πρόβλημα όμως αυτό είναι αντιμετωπίσιμο. Γιατί, ταυτόχρονα, θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες, ευνοϊκότερες για τη δραστηριότητα των επιχειρήσεων και τη λειτουργία τους στη νέα κατάσταση, που θα δημιουργήσει η αποχώρησή μας από το ευρώ.

Η Ελλάδα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές, για να καλύψει τις ανάγκες της σε καύσιμα, αλλά και σε βασικά είδη διατροφής. Ως υπέρμαχος της δραχμής, πώς προτείνετε να αντιμετωπιστούν οι γενικευμένες ελλείψεις αλλά και η απογείωση των τιμών στα είδη αυτά, στο ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ;

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι διόλου απλό. Ίσως είναι το σημαντικότερο, που θα αντιμετωπίσει η χώρα. Μεσοπρόθεσμα, αυτή η αλλαγή θα επαναφέρει μια ισορροπία. Θα αναπτυχθεί η εγχώρια αγορά και θα επιτευχθεί ισορροπία στις διεθνείς εμπορικές σχέσεις. Βραχυπρόθεσμα, όμως, τα πράγματα θα είναι δύσκολα και θα απαιτηθεί συντονισμένη προσπάθεια κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών, ώστε να ελεγχθεί η κατάσταση. Τα πράγματα σ' αυτό το θέμα είναι δύσκολα, αλλά ξεκάθαρα: θα χρειαστεί εξορθολογισμός και έλεγχος της κατανάλωσης. Είναι το πρώτο που θα πρέπει να γίνει, προκειμένου να μην οδηγηθούμε σε συνθήκες χάους. Γιατί, σας επαναλαμβάνω, οδηγούμαστε προς την έξοδο, οδηγούμαστε προς μια κατάσταση κατάρρευσης.

Προκειμένου να αποτραπεί το χάος, θα πρέπει να υπάρξει προετοιμασία και να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο γεγονός με οργανωμένες δομές αλλά και με ιεράρχηση της κατανάλωσης. Θα πρέπει, δηλαδή, οι επιχειρήσεις να πάρουν εκείνα που χρειάζονται. Όπως θα πρέπει τα πιο αδύναμα στρώματα του πληθυσμού και τα παιδιά να πάρουν ό,τι έχουν ανάγκη, ώστε να ζήσουν το πρώτο διάστημα, κατά το στάδιο αναδιάρθρωσης της παραγωγής.

Εννοείτε ότι θα διανέμονται τα τρόφιμα και τα καύσιμα με το δελτίο σε μια κοινωνία βαθιά καταναλωτική, όπως η ελληνική; Στην 27η πλουσιότερη χώρα του κόσμου;

Θα χρειαστεί να ληφθούν και διοικητικά μέτρα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Να ελεγχθούν η κατανάλωση και η παροχή πρώτων υλών, καθώς και η πρόσβαση σε βασικά αγαθά και προϊόντα, τα οποία χρειάζονται οι επιχειρήσεις και τα άτομα. Στην ενέργεια καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας. Όχι όμως στο πετρέλαιο, όπου θα χρειαστεί ιεράρχηση: Ποιος θα παίρνει βενζίνη στην αρχή και ποιος όχι. Θα χρειαστεί, επίσης, να κλειστούν διακρατικές συμφωνίες, ώστε να διασφαλισθούν αυτοί οι πόροι. Οπωσδήποτε δε θα απαιτηθεί μια ιεράρχηση στην κατανάλωση των πόρων. Θα χρειαστεί ο κόσμος να βρει κάποιον τρόπο για να μετακινείται από και προς την εργασία του, καθόσον τα αποθέματα καυσίμων θα είναι περιορισμένα. Δεν θα πρόκειται για μια εύκολη περίοδο. Κανείς δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Αλλά, εάν γίνει αυτή η μεταβολή, και μπούμε σ' αυτή τη διαδικασία, η ανάκαμψη είναι υπόθεση μηνών.

Το πρόβλημα όμως είναι ποιο πολιτικό δυναμικό και ποια στελέχη μπορούν να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Μήπως εκείνοι που μας έφεραν σ' αυτό το σημείο; Δεν είναι σε θέση να πάρουν τις επιδοτήσεις. Πόσο μάλλον να διαχειριστούν μια κρίση τέτοιου επιπέδου...

Έχετε δίκιο σ' αυτό που λέτε. Αυτό το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Σας επαναλαμβάνω όμως: υπάρχει κίνδυνος να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο ασύντακτα και ανοργάνωτα. Γιατί οι συνθήκες επιδεινώνονται όλο και περισσότερο. Υπάρχει περίπτωση να φτάσουμε σ' αυτή την κατάσταση, χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή προετοιμασία. Κι αυτό είναι επικίνδυνο. Τώρα ποιος θα αναλάβει να φέρει εις πέρας το εγχείρημα της ανασυγκρότησης, είναι επίσης ένα ζήτημα, Θα απαιτηθεί κοινωνική και πολιτική κινητοποίηση. Θα χρειαστούμε νέες πολιτικές δυνάμεις. Όπως και την κινητοποίηση του ευρύτερου λαϊκού, κοινωνικού και εργατικού δυναμικού.

Τι χρονικό περιθώριο δίνετε στην κατάσταση χάους, και τι στην ανασυγκρότηση της οικονομίας, αν πάμε στη δραχμή είτε οργανωμένα με δική μας επιλογή, είτε ασύντακτα αν οι δανειστές μας δείξουν την έξοδο;

Η περίοδος χάους συναρτάται με το πόσο προετοιμασμένοι θα είμαστε. Αν έχει γίνει μια στοιχειώδης προετοιμασία, το χάος μπορεί να περιοριστεί. Ακόμη και να αποτραπεί, και να βιώσουμε μόνο μια περίοδο έντονης αναταραχής. Αν φτάσουμε εκεί, όμως, ξορκίζοντας το κακό, όπως κάνουμε σήμερα, τότε πιθανόν η περίοδος χάους να διαρκέσει περισσότερο. Διαπιστώνω εντούτοις ότι υπάρχει ένας δυναμισμός στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Το παρατηρεί κανείς, στην αντίδραση που είχαν αναφορικά με τις εξαγωγές. Αν αλλάξει ο νομισματικός κανόνας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα αντιδράσουν γρήγορα, για να ανακτήσουν την εγχώρια αγορά. Άρα, είναι λογικό να περιμένουμε την ανάκαμψη μέσα σε διάστημα μηνών. Δεν εννοώ ότι θα μπούμε σε ταχεία ανάπτυξη. Αλλά θα έχουμε πιάσει το κατώτατο σημείο και θα αρχίσει η άνοδος.

Φαντάζομαι ότι θα απαιτηθεί χρόνος για να μετατοπιστεί εργατικό δυναμικό από τις υπηρεσίες στον πρωτογενή τομέα. Να εκπαιδευθούν, να φυτέψουν, να παραγάγουν, ούτως ώστε να γεμίσει η αγορά με ελληνικά αγροτικά προϊόντα, καθώς τώρα λειτουργεί με εισαγόμενα που θα εξαφανιστούν. Θα είναι τέτοιου μεγέθους η απαραίτητη ανασυγκρότηση;

Αυτό που αναφέρετε είναι πολυετής διαδικασία. Και θα πρέπει στην Ελλάδα να γίνει αναδιάρθρωση του παραγωγικού δυναμικού. Να ξανασχεδιαστούν οι αναλογίες, ανάμεσα στις υπηρεσίες, στον πρωτογενή τομέα και στη βιομηχανία. Όπως και μέσα στις υπηρεσίες. Γιατί οι υπηρεσίες, τα χρόνια που πέρασαν, ήταν χαμηλής ποιότητας. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά απαιτείται πολύς χρόνος. Και χρειάζεται να σχεδιαστεί βιομηχανική πολιτική με την ευρύτερη έννοια. Κάτι τέτοιο είναι υπόθεση ετών. Δεν έρχεται αυτομάτως με την αλλαγή του νομίσματος και την υποτίμηση. Η βραχυπρόθεσμη αλλαγή μπορεί να γίνει ταχύτατα με ό,τι υπάρχει. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να παράγουν τα προϊόντα, που δεν μπορούν να έρχονται από το εξωτερικό.

Ποιοι τομείς μπορούν να λειτουργήσουν ως ατμομηχανή σ' αυτή την ανάκαμψη της οικονομίας;

Λέγονται πολλά και εύκολα για την ελληνική οικονομία. Προφανώς, έχουμε ορισμένα πλεονεκτήματα στην παραγωγή ενέργειας, καθαρής ενέργειας, στη ναυτιλία. Αυτά είναι τα προφανή. Η σύνθεση, όμως, των ελληνικών εξαγωγών, αν τη συγκρίνουμε με εκείνη των τουρκικών εξαγωγών, για παράδειγμα, που είναι υψηλές τα τελευταία χρόνια, παραμένει πολύ καλύτερη, όσον αφορά σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Η Ελλάδα δεν είναι, δηλαδή, αυτό που έχουν κατά νουν πολλοί. Έχει αξιόλογο δυναμικό και τρόπους να παράγει προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Διότι έχει εκπαιδευμένα άτομα, όπως και σημαντικούς μηχανισμούς, που συμμετέχουν σ' αυτό το γίγνεσθαι. Αλλά, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει η λογική να εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις της αγοράς. Αυτό μόνο δεν είναι αρκετό. Μπορεί η χώρα να εισέλθει και σ' αυτούς τους τομείς, γιατί έχει καταρτισμένο προσωπικό.

Υπάρχουν σήμερα ορισμένοι οικονομολόγοι που λένε ότι είναι καλύτερο, για όλους αυτούς τους λόγους, να χρεοκοπήσουμε εντός του ευρώ, και να αφήσουμε τους Ευρωπαίους να δώσουν τη λύση και να οργανώσουν την ανασυγκρότησή μας, αντί να καταρρεύσουμε μόνοι μας εκτός ευρώ.

Η Ελλάδα δεν θα αποκομίσει οφέλη, αν παραμείνει στη Νομισματική Ένωση και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών. Αλλά ούτε ισχύ θα αντλήσει από τη συμμετοχή της στα κοινοτικά όργανα. γιατί θα είναι ο παρίας της Ευρώπης. Είναι ήδη παρίας, αλλά αυτό θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Θα συνεχίσει δε να δέχεται την πίεση του ευρώ. Δεν θα έχει τα οφέλη, που θα προκύψουν από την αλλαγή του νομίσματος και των εργαλείων νομισματικής πολιτικής. Η αλλαγή των κοινωνιών γίνεται με δικές τους δυνάμεις, από τις ίδιες. Το να περιμένουμε άλλοι, από έξω, να έρθουν να μας σώσουν, είναι σφάλμα. Δεν θα το κάνουν ποτέ με όρους ευνοϊκούς για μας.

Σύμφωνα με τις τελευταίες φήμες η Γερμανία σχεδιάζει μετά τις γαλλικές εκλογές την αποβολή της Ελλάδας και της Πορτογαλίας από το ευρώ. Τον «καυτηριασμό του προβλήματος» όπως λένε στη Φρανκφούρτη, για να σωθούν οι υπόλοιποι. Πρόκειται για την περίφημη διαμάχη μεταξύ Μέρκελ και Σόιμπλε. Αυτό το σχέδιο μπορεί να πετύχει;

Είμαι βέβαιος ότι οι χώρες του πυρήνα έχουν μετανιώσει πολύ πικρά, επειδή δέχτηκαν στο ευρώ πολλές χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Έχουν μετανιώσει, ίσως, και επειδή δέχτηκαν την Ιταλία και την Ισπανία, Τα προβλήματα αυτών των χωρών είναι πολύ μεγάλα, και αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι αντιμετωπίσιμα. Εδώ και πολύ καιρό δείχνουν ότι θα ήθελαν να φύγουν και η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Αν κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει χωρίς παράπλευρο κόστος, θα το είχαν κάνει προ πολλού. Αλλά το παράπλευρο κόστος και σήμερα παραμένει υψηλότατο. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Αν μια χώρα εγκαταλείψει το ευρώ και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών (ή αν αυτό γίνει από δύο χώρες), τότε μπορεί να ακολουθήσει και τρίτη χώρα. Το άμεσο επακόλουθο θα είναι να τρομοκρατηθούν οι αγορές, και να πάνε προς ασφαλέστερα ομόλογα. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στον τραπεζικό τομέα. Θα αρχίσει η μεταφορά καταθέσεων, οπότε το πιστωτικό σύστημα θα εισέλθει εκ νέου σε περίοδο μεγάλης αστάθειας. Κατά συνέπεια, θεωρώ άκρως παρακινδυνευμένο, υπό τις σημερινές συνθήκες, τον τρόπο παρέμβασης που σχεδιάζουν στη Φρανκφούρτη. Με τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της η ΕΚΤ, θα αντεπεξέλθει σε ορισμένες απ' αυτές τις πιέσεις. Εντούτοις, το όλο σχέδιο εκτιμώ ότι είναι πολύ παρακινδυνευμένο.

Το τελευταίο Μνημόνιο περιέχει 94 δράσεις απορρύθμισης του συστήματος μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάσημα; Υπάρχει περίπτωση να κατεδαφίσεις τη λογική και την ουσία μιας οικονομίας 200 ετών, όσο στρεβλή κι αν είναι, και να την ξαναχτίσεις σ' ένα δίμηνο;

Είναι απίστευτο αυτό που περιέχει το Μνημόνιο. Είναι τεράστιος ο αριθμός των δράσεων και μέτρων, τα οποία ποικίλλουν. Περιλαμβάνονται, από ουσιαστικά και πολύ δομικά μέτρα, που έχουν να κάνουν με τον φορολογικό και τον φοροσυλλεκτικό μηχανισμό, μέχρι μέτρα που καθορίζουν το πώς θα λειτουργεί η αγορά ακινήτων. Αυτό δείχνει δύο πράγματα: έχουν, πλέον, χάσει τον χρονισμό, όσον αφορά σ' αυτές τις κινήσεις. Προσπαθούν να τα κάνουν όλα ταχύτατα, επιτυγχάνοντας παράλληλα σταθεροποίηση. Αλλά ούτε το ένα εγχείρημα θα πετύχει, ούτε το άλλο. Για να φέρουν αποτέλεσμα αυτές οι αλλαγές, που χρειάζεται η οικονομία, θα πρέπει να υπάρξει κάποια ανάπτυξη. Δεν μπορούν να γίνουν, ενώ η οικονομία θα συρρικνώνεται. Και δεν μπορούν να γίνουν όλες μαζί. Ποιος θα ήταν αντίθετος σε μια αλλαγή του φοροσυλλεκτικού μηχανισμού; Αν είναι δυνατόν! Αλλά είναι αστείο να πιστέψουμε ότι μπορεί να γίνει σε χρόνο μηδέν, ταυτόχρονα με πλήθος άλλες ανατροπές, καθώς η οικονομία έχει παγιδευτεί στο τέλμα της ύφεσης. Η εκτίμησή μου είναι ότι -το πιθανότερο- εκείνο που θα προκύψει, θα είναι κάτι χειρότερο. Όχι, διότι έχουν κακές προθέσεις αυτοί που έφτιαξαν τα μέτρα. Δεν ξέρω τις προθέσεις τους, και δεν με ενδιαφέρουν. Αλλά, διότι, όταν το κράτος υποσκάπτεται, όπως σήμερα, όταν εισέλθει σε μια διαδικασία 150.000 απολύσεων μέχρι το τέλος του 2015, και αποδυνάμωσης, αυτό που πιθανώς να προκύψει, θα είναι επιμέρους μηχανισμοί, ο καθένας από τους οποίους, θα έχει αυτονομία. Δηλαδή, θα υπάρχουν στεγανά και καθένας από αυτούς τους μηχανισμούς θα συνεργάζεται με άλλους παράγοντες. Και θα αναδυθούν αναπόφευκτα ύποπτες δραστηριότητες, όσο το κράτος αποδυναμώνεται.

Αυτό, λοιπόν, που βλέπω δεν είναι η αναγέννηση του ελληνικού κράτους. Αλλά η διάλυσή του. Οδεύουμε προς φαινόμενα που θα φέρουν σοβαρότατα προβλήματα. Που μπορεί να περιλαμβάνουν μαφίες, και μηχανισμούς στηριγμένους στη διαφθορά. Δεν είναι διόλου απίθανο να εμφανιστούν τέτοια φαινόμενα.


Πηγή: dailynews24.gr