Το κλεμμένο ποδήλατο

Μια αληθινή ιστορία από έναν ποδηλάτη που είχε την ατυχία να του κλέψουν το ποδήλατο. Η αφήγηση του οδοιπορικού του, έτσι ώστε να βρει το χαμένο του ποδήλατο, δείχνει τη σαθρή κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία μας. Το κείμενο βρίσκεται στο forum του podilates.gr και ελπίζω να αφυπνίσει αν μη τη άλλο τους επίδοξους αγοραστές ενός κλεμμένου ποδηλάτου.

Λοιπόν παίδες, άρρενες και θήλεις!

Μετά από τεσσερις μέρες οδοιπορικού στην Αθήνα όπου τα μάτια μου είδαν και τα αυτιά μου άκουσαν τα μύρια όσα, έχω να σας πω τα εξής:

1ον: Βρήκα το ποδήλατό μου!!! Ζήτω!!
Ναι, Βρήκα το ποδήλατό μου!! Ζήτω!!
όπως σας το λέω, Βρήκα το ποδήλατό μου!! Ζήτω!!

Και δεύτερον, αφού καταλαγίασει η χαρα... Ας δουμε και τις πολύ σοβαρές πλευρές της εμπειρίας μου.

Είναι πράγματι απίθανο αυτό που συνέβη; ανέφικτο και ακατόρθωτο ή μήπως όχι και τόσο;
Τί εννοώ:

Το κύκλωμα με τα κλεμμένα ποδήλατα είναι τεράστιο. Πρόκειται για πολύ καλή και ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση, από την οποία κερδίζουν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, εκτός από αυτούς που "χάνουν" το ποδήλατό τους.

Στην Αθήνα, για όσους δεν το ξέρουν, πωλούνται τα πάντα κλεψιμέικα σε πολύ καλες τιμές! Από μπικουτί μέχρι brompton, από μαύρες μέχρι μαύρο, και από κινητά μέχρι αυτοκίνητα, ό,τι επιθυμεί η καρδιά σας!

Τα ποδήλατα όμως, είναι ιδιαίτερα κερδοφόρα, γιατί τα αγοράζεις φτηνα και τα πουλάς ακριβά. Η αγορά ποδηλάτου αναπτύσσεται, άρα τα υποψήφια θύματα είναι πολλά, και οι υποψήφιοι αγοραστες ακόμα περισσότεροι. Τα ποδήλατα δεν είναι μηχανάκια δεν έχουν αριθμό όυτε άδειες κυκλοφορίας, όποιος θέλει καβαλάει ένα και φέυγει!

Και αυτό ακριβώς κάνει...
Κάθισα πολλές ώρες είναι η αλήθεια μέσα σε συνωστισμένα παζάρια, έψαξα σε δρόμους και σοκάκια που οι πολλοί δεν θα τολμούσαν να μπουν, από τον Αγιο Παντελεήμονα μέχρι την Ερμού. Πολλές φορές απλώς κοιτούσα, παρατηρώντας τις κινήσεις των ανθρώπων, για να κατακλάβω πώς λειτουργεί το πράγμα. Ποιοί πουλάνε, από πού τα φέρνουν, πού τα πάνε για πούλημα, ποιοί τα αγοράζουν και τί ρόλο παίζει η αστνομία και η δημοτική αστυνομία σε όλο αυτό το πανηγύρι.
Οταν έβλεπα κάποιον να πουλάει κάτι "μεταχειρισμένο" ρωτούσα, αν ξέρει πού πουλάνε ποδήλατα.
Στα 15 "δεν ξέρω" κάποιος σου λέει "προς τα εκεί"...

Και έτσι σιγά σιγά ξετυλίγεις το κουβάρι.
Λοιπόν μάγκες... τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Και το θέμα των κλοπών δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση μόνο με το πόσο έχει ο κάθε ένας από μας το νού του.
Κατ΄ αρχήν για να μην επαναπάυεστε, έχουν αρχίσει όντως και κυκλοφορούν φορητοί ηλεκτρικοί κόφτες, τους είδα με τα μάτια μου, και είναι πολύ φυσικό
καθώς όπως είπαμε η μπίζνα πληρώνει πολύ μα πολύ καλά.

Μέχρι στιγμής το σύστημα (εδώ και χρόνια) κάποιοι από μας τα ξέρουν αυτά καλά, λειτουργεί ώς εξής:

Το μεγαλύτερο μέρος των ποδηλάτων κλέβουν τα δύσμοιρα πρεζάκια, τα οποία σε χρόνο dt τα πουλάνε για μια δόση στα στεκια των μεταναστών που κάνουν αυτή τη δουλειά πολύ οργανωμένα.
Οι μετανάστες τώρα.

Νοικιάζουν μεγάλα κτήρια στις γνωστές υποβαθμισμένες περιοχές και μαζέυουν μέσα ό,τι είναι προς πώληση. Εγώ με τα μάτια μου είδα δύο τέτοια κτήρια -αποθήκες, καταλαβα όμως οτι υπάρχουν πολύ περισσότερα.

Εδώ αναρωτιέμαι: Αν εγώ με δυο μέρες έρευνας βρήκα δυο τέτοια κτήρια οι αστυνομικοί που κάνουν (έστω θεωρητικά) αυτή τη δουλειά κάθε μέρα άραγε δεν γνωρίζουν πού είναι αυτά τα κτήρια (και τα υπόλοιπα);

Και αφού γνωρίζουν γιατί δεν κάνουν ουσιατικά τίποτα;
Εκτός και ...αν δεν γνωρίζουν. (χα χα χα)

Προς επίρρωση των όσων αναρωτιούνται-και ευλόγως-τί κάνει η αστυνομία (και ο δήμος) έχω να καταθέσω τα εξης περιστατικά:

Οταν 20 λεπτα μετά την κλοπή πήγα στην κλούβα στην Μενάνδρου (εκεί που γινόταν παλιά αλισβερίσι) και ρώτησα ένα όργανο αν είχε δει το ποδήλατό μου (δίνοντας περιγραφή) το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν "πόσο κάνει καινούριο". Δηλαδή, -εκτός κι αν γνωρίζει οτι τα ακριβά τα πουλάνε εδώ και τα φτηνά εκεικαι θέλει να με κατευθύνει σωστά (αχαχαχα) - ΤΙ ΝΟΗΜΑ έχει αυτή η ερώτηση;

Την άλλη μέρα στην Ερμού εκεί που γίνεται το παζάρι ρώτησα τους βολτάροντες δημοτικούς αστυνόμους αν ξέρουν που πουλάνε τα κλεμμένα ποδήλατα. Ένας με ρώτησε "Γιατί, θες να αγοράσεις κλεμμένο;". " Όχι", του απάντησα, "θέλω να κάνω τη δουλειά σου μπας και τα λεφτά που σε πληρώνει ο κόσμος πιάσουν τόπο". "Α, σου έκλεψαν το ποδήλατο; Προς τα κάτω τα πουλάνε" μου απαντησε με ένα αόριστο νεύμα και συνέχισε την κυριακάτικη βολτούλα του.
Αυτή είναι η βούληση της αρχής και του δήμου να ασχοληθεί με το ζήτημα.

Όντως στο παζάρι πουλουσαν πολλά ποδήλατα. Μιλάμε καμια 15αριά ποδήλατα στημένα στη σειρά. σαν σε βιτρίνα ποδηλατάδικου. Αν πλησίαζες, και έκανες τις κατάλληλες συνεννοήσεις ερχόντουσαν και καλύτερα ποδήλατα.

Αυτό είναι συνήθης πρακτική γιατί πολλοί το έκαναν αυτό, μάλιστα όχι ασχετοι με το ποδήλατο, αλλά πολύ πολύ σχετικοί -ποδηλατόφατσες- που από ό,τι κατάλαβα αυτοί αγοράζουν π.χ. ένα cannondale κουρσί για 100-200 ευρώ και το πουλάνε μετά κομμάτι -κομμάτι. Βγάζοντας πολλά περισσότερα. Καλή μπίζνα έτσι;

Σε αυτό το στημένο τσιμπούσι όταν οι δημοτικοί αστυνομικοί έκαναν περατζάδες, με το περιπολικό, οι "συνδαιτημόνες" πήγαιναν λίγο πιο 'κει (μιλάμε για 50-100 μέτρα!!!) και μόλις περνουσε από μπροστά το αυτοκίνητο του δήμου ξαναστηνόταν το φαγοπότι.
Το εμπόριο κλεμμένων ποδηλάτων ΘΑΛΛΕΙ στην πόλη μας.

Με αυτά τα δεδομένα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ η στάση των οργανωμένων ποδηλατών στο θέμα των κλεμμένων να είναι απλὠς το "μην αγοράζετε τα κλεμμένα". Είναι κυνικά και τραγικά εθελοτυφλία!

Όσο για τις αποθήκες του δήμου με τα κλεμμένα: Σε σχέση με τη διακίνηση που γίνεται καθημερινά και τις αποθήκες κλεμμένων που υπάρχουν, τα ποδήλατα που μου έδειξαν από το δήμο όταν πήγα να αναζητήσω το δικό μου, είναι ειλικρινά σταγὀνα στον ωκεανό!

Και μια απορία μπάι δε γουέι: έχετε δει πολλά ποδήλατα στις αποθήκες του δήμου αξίας πάνω των οκτακοσίων ευρώ;

Αν θέλετε να βρείτε το ποδήλατό σας μην ψάχνετε στις αποθήκες του δήμου. Ψάξτε στις αποθήκες των μεταναστών.

Και εδώ για να μην μπούμε σε ευτράπελες και εκτός θέματος αψιμαχίες για ρατσιστές φασίστες και διεθνιστές αναρχοαυτόνομους: Ο παράνομος μετανάστης (εισ)έρχεται λαθραία στην Ελλάδα για να κάνει παντώς είδους παράνομη εργασία αναζητώντας έστω και απονεννοημένα μια καλύτερη ζωή, έχοντας πέσει θύμα εκμετάλλευσης πολλών μεσαζόντων. Ο ντόπιος με τη σειρά του τον εκμεταλλέυεται και τον χρηματοδοτεί και τον έχει στη δούλεψή του για να του κάνει όλες τις βρώμικες δουλειές. Εγώ, όσο κι αν έψαξα δεν είδα κανένα μετανάστη να αγοράζει τα κλεμμένα για προσωπική του χρήση. Είδα απλούς ΈΛληνες πολίτες να αγοράζουν. Οι "άλλοι" απλώς παρέχουν μια υπηρεσία μεσάζοντα, καλοπληρωμένη από τον ιδιώτη και υποστηριζόμενη από το κράτος (που χρόνια δεν έχει χέρια και κάνει τα στραβά μάτια).

Για την ιστορία, το ποδήλατό μου το βρήκα γιατί το ζήτησα από τους "εμπόρους"-μετανάστες δείχνοντας τη φωτογραφία του. Στο τέλος και μετά από μια αναζήτηση ...θησαυρού όπου ο ένας με έστελνε στον άλλο και με ένα σύστημα διασφάλισής τους για να μην τους πάω την αστυνομία, κάποιος ήρθε με μια φωτογραφία του ποδηλάτου μου στο κινητό του.

Ειλικρινά κάτω από άλλες συνθήκες θα φώναζα την αστυνομία, θα έκανα μήνυση, θα έκανα δήλωση κλοπής κλπ. Επειδή όμως έχω μακρά πείρα, και είναι το δεύτερο κλεμμένο ποδήλατο που βρίσκω στο "γκέτο" (2 στα τέσσερα δεν είναι και άσχημα έτσι;), και με βάση τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα δεν έχει κανένα νόημα μα κανένα νόημα να πάει κανεις στο δικαστήριο και να δικάσει έναν μετανάστη. Δεν είναι ηλλήμμένη απόφαση να ελεγχθεί αυτή ιστορία. Ο μετανάστης θα αφεθεί ελέυθερος μετά από λίγο καιρό (γιατί δεν υπάρχει χώρος στις φυλακές -ούτε στα κρατητήρια- και τους αφήνουν με την ...υπόσχεση ότι δεν θα το ξανακάνουν) και θα επιστρέψει στη ...δουλειά του μαζι με τους αλλους εκατοντάδες και πολαλασιαζόμενους που την κάνουν.

Επειδή ήδη το σεντόνι έχει γίνει ...πανώ δεν θα επεκταθώ παραπάνω εδώ αν και έχουμε πάρα πολλά να πούμε ακόμη.

Πιστεύω ότι όσοι έχουν τέτοιες εμπειρίες θα πρέπει να τις μοιραστουν. Αν θέλουμε να προσπαθήσουμε για μια λύση θα πρέπει πρώτα να ψηλαφίσουμε και να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος.