27/2/13

Οι Ιταλοί επιταχύνουν θετικές εξελίξεις και για Ελλάδα...(;)


1) Αλέξης όπως Μπέπε και Σίλβιο όπως Αντώνης;

Με το εκλογικό αποτέλεσμα οι Ιταλοί ψηφοφόροι απέδειξαν πως δεν θέλουν να αποχωριστούν το βιοτικό επίπεδο που είχαν εξασφαλίσει τα τελευταία χρόνια. Ένα μέρος αυτής της ευημερίας, όπως και στην δική μας περίπτωση οφειλόταν στα δανεικά. Λιγότερο στους Ιταλούς, πολύ περισσότερο σε εμάς.

Ένα άλλο μέρος της ευημερίας οφείλεται στην οικονομική γεωγραφία και δεδομένα των μεταπολεμικών δεκαετιών που έχουν ολοσχερώς ανατραπεί.

Σίγουρα οι νικητές των ιταλικών εκλογών, ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι επένδυσαν στο θυμικό και υποσχέθηκαν αυτόματη επάνοδο σε μια ευημερία, τα αίτια της απώλειας της οποίας είναι περισσότερο περίπλοκα από το μνημόνιο και την Μέρκελ. Έπραξαν κάτι ανάλογο με το κ. Τσίπρα (εσωτερικού) που υπόσχεται επαναφορά στους μισθούς και τις συντάξεις της εποχής της ευημερίας με ένα άρθρο.

Το ίδιο όμως συνέβη πριν μερικούς μήνες και στην Ελλάδα, τα κόμματα που επένδυσαν στο θυμικό, ασχέτως ασυναρτησιών και συνέπειας βγήκαν κερδισμένα και ανέτρεψαν το σκηνικό.

Ακόμη και τα κόμματα που εφαρμόζουν το τρίτο μνημόνιο για να φτάσουν και να βγουν σώα από τις τελευταίες εκλογές, είχαν υποσχεθεί πολλά Ζάππεια, σκληρές επαναδιαπραγματεύσεις και κόκκινες γραμμές.

Πενία ψήφων τέχνας κατεργάζεται...

Στην Ιταλία όπως και στην Ελλάδα κανείς δεν τολμά να περιγράψει τη αλήθεια στην κοινωνία, αν και η Ιταλία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα. Το 2011 οι ιταλικές εξαγωγές ήταν κοντά στα 370 δισ. ευρώ όσες περίπου και οι εισαγωγές. Στην Ελλάδα αν κάναμε πληθυσμιακή αναγωγή ανά κάτοικο ή εργαζόμενο οι εξαγωγές μας θα ήταν κοντά στο ένα τρίτο με ένα τέταρτο των ιταλικών εξαγωγών.

Είναι χαρακτηριστικό πως εμείς μετά τρία χρόνια σκληρής λιτότητας με συσσίτια και ανθρώπους να ψάχνουν τα σκουπίδια, έχουμε ακόμη εμπορικό έλλειμμα. Αυτό συμβαίνει γιατί η οικονομία μας δεν είναι σε θέση να παράγει ούτε τα απαραίτητα...

Παρ’ όλα αυτά και η Ιταλία αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας και αν δεν το αντιμετωπίσει, θα φτάσει στην δική μας μοιραία και αδιέξοδη κατάσταση.

Το γενικό πρόβλημα

Το πρόβλημα της Ιταλίας εντάσσεται στο γενικότερο πρόβλημα των δυτικών ανεπτυγμένων οικονομιών. Η μεταφορά θέσεων εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες τις τελευταίες δεκαετίες έχει τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια των λαών και των εργαζομένων της Δύσης.

Αν είχαμε ένα μέτρο που υπολογίζει την ευημερία του μέσου όρου όλου του πλανήτη, θα βλέπαμε πως τις τελευταίες δεκαετίες αυτή βελτιώνεται εκθετικά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν στις αναπτυσσόμενες χώρες υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και επειδή είναι περισσότεροι αυτό ανεβάζει το μέσο όρο.

Όχι, όμως στις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, όπου ο ανταγωνισμός των αναπτυσσόμενων χωρών πιέζει τους μισθούς και το βιοτικό επίπεδο. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό; Μέχρι η οικονομία να βρει ένα σημείο ισορροπίας από μόνη της.

Π.χ. Στην Κίνα από το 2000 μέχρι το 2011 η αμοιβή ανά ώρα στις θέσεις εργασίας στη βιομηχανία έχει ανέβει από τα 30 σεντς στα 1,6 δολάρια.

Με αυτό τον τρόπο όμως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ μέχρι ο μισθός του βιομηχανικού εργάτη στην Κίνα να φτάσει στα επίπεδα που ο δυτικός θεωρεί απαραίτητα για ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. 1,6 δολάρια την ώρα σημαίνει 11,2 δολάρια στο 8ωρο επί 25 ίσον 280 δολάρια το μήνα. Είναι ακόμη το ένα τρίτο περίπου από τον κατώτατο μισθό που έχει επιβάλλει το μνημόνιο στην Ελλάδα και κλάσμα αυτού με το οποίο πληρώνονται σε άλλες δυτικές οικονομίες. Το μνημόνιο επί της ουσίας, με ένα λογιστικό και γραφειοκρατικό τρόπο (ενδεχομένως και λάθος) προσπαθεί να υποκαταστήσει τις επιταγές των «συγκοινωνούντων δοχείων» στην παγκόσμια αγορά εργασίας και την ανταγωνιστικότητα της πραγματικότητας.

Ένας άλλος τρόπος είναι να δείξουν ευελιξία οι δυτικές χώρες και να κινηθούν σε τομείς όπου μπορούν να διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ήδη, η Γερμανία το έχει καταφέρει. Είναι φθηνότερα τα κινέζικα προϊόντα αλλά όλο και περισσότεροι Κινέζοι είναι σε θέση και επιθυμούν να αγοράσουν γερμανικό αυτοκίνητο. Το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ όπου για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες επιστρέφουν παραγωγικές μονάδες. Η Ιταλία με τη φήμη των σχεδιαστών της επίσης μπορεί να παίξει σε αυτό το παιγνίδι εύκολα. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να γίνουν ευρείες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, τη φορολογία και το ρόλο του κράτους στην οικονομία.

Ένας άλλος τρόπος είναι να υποτιμήσουν τα νομίσματα τεχνητά προκειμένου να καταστήσουν τα προϊόντα από τις αναπτυσσόμενες χώρες ακριβότερα και λιγότερο ανταγωνιστικά. Αν συμβεί αυτό, το ίδιο θα κάνουν και οι αναπτυσσόμενες όμως, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και τη γενίκευση της κρίσης.

Ένας άλλος τρόπος είναι οι εμπορικοί φραγμοί μέσω της επιβολής δασμών. Στο παρελθόν όμως οι δασμοί είχαν σαν αποτέλεσμα τα προϊόντα να φτάνουν στον καταναλωτή ακριβά και κακής ποιότητας. Οι κοινωνίες είχαν μικρότερη ανεργία αλλά όλοι ζούσαν φτωχότερα.

Επιπλέον, νομισματικοί πόλεμοι με υποτιμήσεις και εμπορικοί φραγμοί σύντομα καταλήγουν σε θερμούς πολέμους καθώς κάθε πλευρά θα αναζητεί πρόσβαση στις πηγές των απαραίτητων πρώτων υλών. Το έχουμε ξαναζήσει το έργο.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις λοιπόν. Ο κόσμος βρίσκεται σε μετάβαση σε μια νέα ισορροπία όπου οι δυτικοί θα μάθουν να ζούνε με λιγότερα και πολλοί από τους υπόλοιπους του πλανήτη με περισσότερα.

Δεν είναι τραγικό αν σκεφτεί κάποιος για πόσα άχρηστα πράγματα έχουμε ξοδέψει εργατοώρες στη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες. Βέβαια στη φάση της μετάβασης άλλοι πλήττονται περισσότερο και άλλοι λιγότερο.

Το πρόβλημα ευρωζώνη

Επιπλέον στην Ευρωζώνη έχουμε και το πρόβλημα ενός κοινού σκληρού νομίσματος και πολλών χωρών με διαφορετικές φορολογίες και υπουργεία οικονομικών και εργατικές νομοθεσίες. Η ύπαρξη πολλών διαφορετικών γλωσσών εμποδίζει την εύκολη κινητικότητα των εργαζομένων από τις χώρες με υψηλή ανεργία στις χώρες με θέσεις εργασίας.

Εξαιτίας του ευρώ υπάρχουν προβλήματα και δυσλειτουργίες. Χωρίς το ευρώ όμως η κάθε χώρα από μόνη της θα ήταν εύκολη οικονομική και πολιτική «λεία» των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που αναδύονται.

Για τους λαούς της Ευρώπης το δίλημμα είναι συγκυριαρχία στα πλαίσια της δημιουργίας μιας οικονομικής και πολιτικής υπερδύναμης με 350 εκατ. πληθυσμό ή προτεκτορατοτοποίηση ακόμη και χωρών όπως η Γερμανία.

Πολύ φοβάμαι πως ούτε η Ευρωζώνη και η Ευρώπη είναι αρκετή για να αντισταθμίσει την βαρύτητα της Κίνας και της Ινδίας και σύντομα θα χρειαστεί να δούμε την επόμενη φάση του έργου: Την ενοποίηση Ε.Ε. με ΗΠΑ και Καναδά, σε ένα σχέδιο δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών του Βορείου Ατλαντικού.

Οι Ιταλοί θα ανταγωνιζόντουσαν ευκολότερα τους Γερμανούς χωρίς ευρώ αλλά προσωρινά. Το πρόβλημα δεν είναι το συγκυριακό χάσμα μεταξύ ανταγωνιστικότητας βορρά και νότου αλλά οι νέες παγκόσμιες ισορροπίες.

Οι δημαγωγοί που κερδίζουν έδαφος στην Ιταλία και στην Ελλάδα δεν αποτελούν λύση του προβλήματος, αλλά σύμπτωμα. Η λύση βρίσκεται στην ανταγωνιστικότητα που προσπαθεί να επιβάλει η Μέρκελ με λάθος μέθοδο και την γνωστή γερμανική έλλειψη διπλωματικής παράδοσης.

2) Οι Ιταλοί επιταχύνουν θετικές εξελίξεις...

Το ελληνικό χρηματιστήριο χθες κινήθηκε ως επί το πλείστον ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές και γρήγορα μάζεψε τις αρχικές απώλειες.

Αυτό απέδειξε την μικρή εμπλοκή των ξένων στις εγχώριες συναλλαγές καθώς και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζουν στην ελληνική αγορά τα στιβαρά χέρια των λίγων θεσμικών και ιδιωτών που παραμένουν ενεργοί.

Οι εξελίξεις στην Ιταλία έχουν και θετική πλευρά ανάγνωσης για τις αγορές. Ενδέχεται να επιταχύνουν τις εξελίξεις τραπεζικής και δημοσιονομικής ενοποίησης της Ευρωζώνης.

Μετά τη ΧΑ και το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η παρουσία του Μπέπε Γκρίλο δείχνει πόσο εύκολα μπορεί να δρομολογηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε μια χώρα και να επεκταθούν στη συνέχεια.

Το κόστος διάλυσης της Ευρωζώνης παραμένει απαγορευτικό για τους Γερμανούς και ως εκ τούτου θα πρέπει να επιταχύνουν τις εξελίξεις ενοποίησης αναλαμβάνοντας το σχετικό κόστος.

Η πιθανότητα δημιουργίας κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού στην Ιταλία θα εκληφθεί σαν θετική εξέλιξη από τις αγορές.

Το ζητούμενο είναι ο μέσος δρόμος και η ευελιξία μεταξύ λιτότητας και νομισματικής χαλάρωσης προκειμένου να διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις.

3) Άρες μάρες...

Ο κ. Μηλιός δήλωσε χθες πως θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό δια νόμου στα 715 ευρώ. Δεν αμφιβάλλω για την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Αμφιβάλλω για το αποτέλεσμα που θα πετύχει.

Ως γνωστόν η Ελλάδα έχει περίπου 1,5 εκατ. ανέργους και ακόμη προκαλεί «αλλεργία» στους επενδυτές είτε εγχώριοι είναι αυτοί είτε ξένοι. Μια αύξηση των μισθών με διοικητική απόφαση το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να επιφέρει είναι η περαιτέρω εκτίναξη της ανεργίας.

Ως γνωστόν οι άνεργοι δεν εισπράττουν μισθό, άρα η αύξηση του κατώτατου είτε στα 715 ευρώ είτε στα 1.715 ευρώ θα αφορά ελάχιστους που έχουν θέσεις εργασίας σε βιώσιμες επιχειρήσεις που δεν μπορούν να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους εκτός Ελλάδας.

4) Ένα Ρήγμα Βαθύ και αφανές...
Η στρατηγική του επιχειρηματία των εμπορεύσιμων εστιάζεται στο ερώτημα: Είμαι καλύτερος και φθηνότερος από τον ξένο; Τι αλλαγές πρέπει να κάνω στο προϊόν και στην παραγωγή για να μη μου πάρουν την αγορά; Ακόμα και αν παράγω γραβιέρα για την ελληνική αγορά, πώς θα κρατήσω το κόστος μου σε λογική απόσταση από το εισαγόμενο τυρί; Ενώ ο μη εμπορεύσιμος επιχειρηματίας εστιάζει σε ερωτήματα όπως: Πόσες άδειες θα δοθούν σε ανταγωνιστές μου; Πόσες μέρες εκπτώσεων θα επιτραπούν φέτος; Τι περιθώριο κέρδους θα μου ορίσει το υπουργείο;


5) Υπομονή μέχρι το 2028

Παρακολούθησα σήμερα ένα σεμινάριο εταιρείας συμβούλων, από τις πλέον έγκυρες στον επιχειρηματικό χώρο με θέμα (χοντρικά) "surviving the storm". Το συμπέρασμα που προέκυψε, με την συμφωνία των εταιρειών που συμμετείχαν: Η κρίση, αφού βαθύνει ακόμα, ισορροπήσει και στην συνέχεια υποχωρήσει, θα οδηγήσει σε αποκατάσταση του ΑΕΠ στα επίπεδα του 2008 (προ κρίσης) το... 2028.


Πηγή: www.capital.gr

25/2/13

Μέλισσες και φυτά επικοινωνούν με ηλεκτρικά φορτία!

Τα έντομα που επικονιάζουν τα φυτά, όπως οι μέλισσες, έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται και να ξεχωρίζουν τα αόρατα ηλεκτρικά σήματα που εκπέμπουν τα λουλούδια, ώστε να «διαφημίζουν» το νέκταρ τους, ανακάλυψαν για πρώτη φορά βρετανοί επιστήμονες.

Με άλλα λόγια, τα φυτά δεν αρκούνται στα ευωδιαστά λουλούδια και τα φανταχτερά σχήματα, αλλά επιπλέον δημιουργούν ηλεκτρικά πεδία γύρω τους, ως μεθόδους επικοινωνίας με τα έντομα, προκειμένου να διευκολύνουν τη διαδικασία της επικονίασης.

Αν επιβεβαιωθεί ότι όντως οι μέλισσες έχουν μια «έκτη» ηλεκτρική αίσθηση, θα είναι το πρώτο ζώο που ανακαλύπτεται να διαθέτει τέτοια ικανότητα στον αέρα.

Ήδη ορισμένα ψάρια και αμφίβια έχουν βρεθεί πώς έχουν αυτή την ικανότητα να ανιχνεύουν ηλεκτρικά πεδία στο περιβάλλον τους.

Οι ερευνητές της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντάνιελ Ρόμπερτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το "Nature" και το "New Scientist", διαπίστωσαν ότι τα έντομα είναι σε θέση να αντιληφθούν τα ασθενή ηλεκτρικά σήματα των λουλουδιών, τα οποία έχουν αρνητικό φορτίο, επειδή είναι σε επαφή με το έδαφος.


Από την άλλη, οι μέλισσες αποκτούν θετικό ηλεκτρικό φορτίο, καθώς πετάνε στον αέρα κουνώντας γρήγορα τα φτερά τους.

Όταν πλησιάζουν τα λουλούδια, αν και δεν παράγεται κάποιος σπινθήρας από τα αντίθετα ηλεκτρικά φορτία, τα έντομα προσλαμβάνουν τις κατάλληλες πληροφορίες σχετικά με το κάθε φυτό χάρη στο ηλεκτρικό πεδίο του.

Επιπλέον, το ηλεκτρικό φορτίο βοηθά τη γύρη του φυτού να προσκολλάται πάνω στα έντομα.

Οι βρετανοί βιολόγοι έκαναν εργαστηριακά πειράματα με πραγματικές και τεχνητές πετούνιες (στις οποίες είχαν τοποθετήσει ηλεκτρόδια) και διαπίστωσαν ότι όταν μια μέλισσα προσγειώνεται πάνω σε ένα λουλούδι, το ηλεκτρικό δυναμικό του φυτού αλλάζει ελαφρά και παραμένει έτσι για αρκετά λεπτά.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι αυτός είναι ένας τρόπος για να «πει» ένα φυτό σε μια μέλισσα ότι λίγο πριν το είχε επισκεφτεί κάποιο άλλο έντομο. Έτσι, μια μέλισσα δεν κάνει άσκοπες «επισκέψεις» σε ένα φυτό, πράγμα που είναι προς αμοιβαίο όφελος τόσο του φυτού, όσο και του εντόμου.

«Το τελευταίο πράγμα που θέλει ένα λουλούδι, είναι να πει ψέματα σε μια μέλισσα. Ο ηλεκτρισμός είναι ένας τρόπος να μεταφέρει το λουλούδι το μήνυμα: "Δείχνω τέλειο, μυρίζω όμορφα, όμως τα ηλεκτρικά μου δεν είναι το ίδιο καλά… Έλα ξανά αργότερα!"». Αν μια μέλισσα δεν βρει σε ένα λουλούδι το νέκταρ που περιμένει, τότε δεν θα το επισκεφτεί ξανά και αυτό δεν είναι καλό για το φυτό.

Προς μεγάλη έκπληξή τους, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι μέλισσες είναι σε θέση να ανιχνεύσουν και να διακρίνουν ανάμεσα σε διαφορετικά ηλεκτρικά πεδία των διαφορετικών λουλουδιών.

Ακόμα, διαπίστωσαν ότι, χάρη στα διαφορετικά ηλεκτρικά πεδία, οι μέλισσες μαθαίνουν ταχύτερα τη διαφορά ανάμεσα σε δύο διαφορετικού χρώματος λουλούδια.

Προς το παρόν, παραμένει άγνωστο ποιες ακριβώς πληροφορίες «κωδικοποιούν» τα φυτά μέσα στα ηλεκτρικά σήματά τους, ούτε με ποιο τρόπο οι μέλισσες, από την πλευρά τους, καταφέρνουν να αντιλαμβάνονται τα ηλεκτρικά πεδία των λουλουδιών.

Μια πιθανή εξήγηση για το πρώτο είναι ότι τα ηλεκτρικά φορτία ενισχύουν το «διαφημιστικό μήνυμα» που περιέχουν τα χρώματα και τα σχήματα των λουλουδιών. Για το δεύτερο, μια προτεινόμενη ερμηνεία είναι ότι, εξαιτίας της ηλεκτροστατικής δύναμης, σηκώνονται οι τρίχες των εντόμων, όταν πλησιάζουν ένα λουλούδι.

Πηγή: ΑΜΠΕ